Jak ujął to Balint, "Schulz urodził się jako Austriak, żył jako Polak, a zmarł jako Żyd".
Bruno Schulz, często nazywany "polskim Franzem Kafką", urodził się tego dnia 131 lat temu. Schulz był nauczycielem rysunku w szkole średniej w swoim mieście. Kiedy pierwszy zbiór opowiadań Schulza został opublikowany, krytycy natychmiast uznali, że autor był pod silnym wpływem Franza Kafki. Mówi się jednak, że Schulz zaprzeczył, jakoby kiedykolwiek czytał Kafkę.
Całkiem możliwe, że Schulz był w niej na swój dziwny sposób zakochany. Podobnie jak Kafka, Bruno Schulz nie miał szczęścia w miłości. Stworzył wiele komplikacji dla siebie i bliskich mu osób. Cierpiał na liczne kompleksy. Stał się więźniem prowincjonalnego miasteczka, w którym mieszkał razem ze swoim rozpikselowanym ojcem i kilkoma nieobliczalnymi wujami i ciotkami. Nawet służąca w starym domu, który spadł na Brunona Schulza, wydawała się być na wpół obłąkana. Ponadto, pomimo faktu, że Schulz wziął dla siebie tyle wolności w swoim pisaniu, poddał się wielu zahamowaniom i fobiom. Uwolnił swoje pióro tylko częściowo. Prawie wszystkie jego opowiadania są o ojcu. Niewiele w nich miłości czy seksu, choć między wierszami wyczuwa się namiętność.
Bruno Schulz (1892-1942), prozaik, krytyk literacki i artysta. Urodzony w Drohobyczu w Galicji, w zasymilowanej, zubożałej rodzinie kupieckiej, Bruno Schulz studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej (1910-1914). Podczas I wojny światowej jego rodzina schroniła się w Wiedniu, gdzie Bruno na krótko wznowił studia. W 1924 r. zaczął uczyć rzemiosła i rysunku w szkole w Drohobyczu. W latach 20-tych.
Schulz był blisko związany z polskimi pisarzami modernistycznymi, w tym Stanisławem Ignacym Witkiewiczem i Witoldem Gombrowiczem, a jego utwory były publikowane w Wiadomościach Literackich, Skamandrze, Studiu i innych czasopismach. W 1938 roku odwiedził Paryż, mając nadzieję na wystawienie tam swoich prac. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Drohobycza w 1939 r. kontynuował pracę pedagogiczną.
Po przejęciu władzy przez nazistów w 1941 r. został zamknięty w getcie, gdzie został zastrzelony na ulicy 19 listopada 1942 r., w dniu, w którym planował ucieczkę na aryjską stronę miasta.
Za życia Schulz opublikował dwa tomy prozy: Sklepy cynamonowe (The Cinnamon Shops; 1933; wydane po angielsku w 1963 roku) oraz Sanatorium pod klepsydrą (Sanatorium under the Hourglass; 1936; wydane po angielsku w 1978 roku). W 1936 r. pod nazwiskiem Schulza ukazało się polskie tłumaczenie Procesu Franza Kafki, choć w rzeczywistości przekładu dokonała narzeczona Schulza, Józefina Szelińska.
Zajmował się również krytyką literacką, skupiając się przede wszystkim na twórczości Witolda Gombrowicza, Zofii Nałkowskiej, Kafki, Aldousa Huxleya, François Mauriaca, Louisa Aragona i Georges'a Bernanosa. Opus magnum Schulza był "Mesjasz", powieść, którą zaczął pisać w 1934 roku. Jej dwa zachowane fragmenty znalazły się w Sanatorium pod klepsydrą: "Genialna epoka" i "Księga". Zaginęła również jedyna praca Schulza w języku niemieckim, nowela "Die Heimkehr" (Powrót do domu; 1937), którą podarował Thomasowi Mannowi. Biograf i krytyk Schulza Jerzy Ficowski zdołał częściowo zrekonstruować jego twórczość epistolarną i opublikował korespondencję pisarza w Księdze listów (1975 [wyd. 2004]). W istocie proza Schulza wyrosła z jego korespondencji, zwłaszcza z listów do Dvory Vogel (1900-1942), którą artysta poznał w 1930 roku.
Schulz należał do grupy awangardowych artystów, którzy łączyli pisarstwo ze sztuką. Jego wczesne ambicje koncentrowały się bardziej na sztuce niż na literaturze, a zachowało się około 500 obrazów i przykładów grafiki. Do najlepszych należy cykl grafik Księga bałwochwalcza (1920-1921). Pokaźny jest również zbiór plakiet.
Niewolnik i ofiara nazistowskiego reżimu - skomplikowane dziedzictwo Brunona Schulza
Niech pamięć o nim będzie błogosławieństwem…
https://forward.com/culture/542430/bruno-schulz-benjamin-balint-review-murdered-by-nazis-yad-vashem/
https://www.nytimes.com/1978/07/09/archives/a-polish-franz-kafka-schulz.html#:~:text=Schulz%20was%20a%20drawing%20teacher,denied%20ever%20having%20read%20Kafka.
https://culture.pl/en/article/galician-vice-unearthing-deviance-masochism-in-bruno-schulz
Uzupełnienia: Tomasz Herzog & Eternity
