Niedawny wywiad, którego udzielił Jarosław Kaczyński red. Lisowi, wzbudził na salonie24 wiele dyskusji. Ogromny zachwyt zwolenników PiS oraz chłodny odbiór innych dyskutantów. Obejrzałem zatem ten wywiad i muszę napisać, że nie zgadzam się z poglądem, jakoby Jarosław Kaczyński się zmienił.
Nadal cechuje go ogromny słowotok, może klepać godzinami bez zająknienia różne dyrdymały i absurdy.
Jego samozadowolenie i samouwielbienie nie uległo zmianie. Nie ma mowy o jakimkolwiek samokrytycyzmie. Nie rozumie, lub nie chce rozumieć, że zmarnował dwa ważne lata, gdy zamiast zająć się odbiurokratyzowaniem gospodarki oraz znoszeniem różnych branżowych przywilejów, prowadził ciągle różne wojny i awantury z innymi uczestnikami sceny politycznej.
Kaczyński jak ognia unikał dyskusji o tym, co i jak robił, będąc premierem. Za swoje dokonania uznał natomiast to, czego był przeciwnikiem - zasiłki dla młodych matek.
Receptą na obecny kryzys jest, zdaniem Kaczyńskiego, zadłużanie państwa. Jest on przekonany, że rząd polski powinien, wzorem wielu państw Zachodu, zaciągać kredyty, celem pobudzania gospodarki.
Kaczyński, podobnie jak jego zachodni idole, nie rozumie, albo nie wie, co się działo na przełomie lat 60-70 ub. wieku. W tamtych latach rządy ulegały banialukom Keynesa i doprowadziły do dwucyfrowej inflacji, z której później wychodziły przez kilka - kilkaniaście lat. Wzrosło wtedy bezrobocie i uległ zahamowaniu wzrost gospodarczy.
Rozumiem, że Kaczyński nie lubi Balcerowicza - jego prawo. Jednakże fakt, że nie podaje alternatywy uzasadnionej racjonalnymi argumentami, źle świadczy o nim, jako polityku. Doktrynerstwo to kiepski sposób działania w polityce. Niech Kaczyński wykaże błędy w rozumowaniu Balcerowicza i zaproponuje lepsze, alternatywne rozwiązania.
Rozwiązania, które proponuje Kaczyński stosowano już w świecie, ze złym skutkiem. Powtarzanie cudzych błędów oznacza pogłębienie kryzysu, a nie jego likwidację.
