W Parlamencie Europejskim działa lobby gejów i lesbijek, któremu przewodzi brytyjski laburzysta Michael Cashman. W poprzednich latach, gdy w Polsce rządził PiS z LPR, co chwilę mieliśmy do czynienia z protestami Europy wobec (wtedy) potocznego traktowania homoseksualistów: od lekceważenia, przez pogardę, do prób leczenia. Cashman powiedział mi wtedy, że Polska znajduje się w tym samym miejscu, gdzie Wielka Brytania 20 lat wstecz – problem był i zaczynał przebijać się do świadomości publicznej.
Miał rację mój angielski kolega, bo skuteczne wystawienie na listach wyborczych najpierw Krystiana Legierskiego do Rady Warszawy, a później Roberta Biedronia do Sejmu, spowodowało, że "jawni" homoseksualiści znaleźli się wśród nas.
Pan Biedroń ma do odegrania bardzo ważną rolę, pod warunkiem, że jego orientacja seksualna nie będzie jedyną treścią działalności politycznej, a tego chciałaby rechocąca część sejmowej sali. On musi wybrać, w czyim filmie zagra rolę. Na razie sam jednak pisze kolejne rozdziały mydlanej tragifarsy – przeżywa rechot, rozpoznaje nazwiska najważniejszych rechocących, itd., itd.
Osobiście podpowiadałbym mu inne zachowanie. Jego mądra postawa może być bowiem sygnałem zmiany dla tysięcy chłopaków i dziewcząt, którzy odkrywają, że w ich życiu "coś jest inaczej". Wtedy będzie miał moje poparcie.
