Naprawdę nie trzeba być filozofem z Uniwersytetu Warszawskiego, aby zauważyć, że p. Hołówka pisze rzeczy nierozważne. Według autora dzisiejszego tekstu opublikowanego w Rzeczpospolitej (Metafizyka prenatalna Kościoła), „trudno (...) serio twierdzić, że zarodek ludzki jest ludzką osobą. W historii teologii i w historii filozofii osobą ludzką jest tylko jednostka ludzka zdolna do świadomego kierowania swoim postępowaniem, mająca umiejętność podejmowania decyzji, mogąca wziąć odpowiedzialność za swe czyny”.
Pan Hołówka myli najwyraźniej parę spraw, dosyć wybiórczo przy tym cytując katolickich teologów. To, że do natury człowieka należy możliwość świadomego kierowania swoim postępowaniem jest oczywiste. Nie oznacza to jednak, że człowiek, który w danych okolicznościach (albo przez całe życie) nie ma tej możliwości, przestaje być człowiekiem.
Konsekwencją „filozofii” p. Hołówki (zakładam, że niezamierzoną) jest traktowanie jako zwierząt dzieci głęboko upośledzonych albo ludzi w śpiączce. Jeżeli do tych przykładów nie pasuje nikomu słowo „zwierzę”, to może używać innego słowa. Już je ktoś kiedyś wymyślił: „podludzie”.
Tekst p. Hołówki potwierdza, że biskupi mieli rację ogłaszając tekst dotyczący zapłodnienia in vitro, który wczoraj był czytany w kościołach. Gdyby ktoś myślał, że tekst biskupów był zbyt ostry, wystarczy przeczytać tekst p. Hołówki, aby zrozumieć, o co biskupom chodziło.
