W tym poście odpowiadam, dlaczego Szwecja ma wydajną gospodarkę pomimo państwa opiekuńczego i wysokiej redystrybucji.
NISKIE BEZROBOCIE- dlaczego
Wskaźnik bezrobocia nie uwzględnia osób faktycznie nie pracujących, ale uczestniczących w różnego rodzaju publicznych programach pomocowych, kursach i szkoleniach mających zwiększyć ich aktywność na rynku pracy. Raport firmy McKinsey ocenia poziom bezrobocia na 15% - i przewiduje, że poziom ten wzrośnie jeszcze bardziej w przyszłości
[pl.wikipedia.org/wiki/Gospodarka_Szwecji#Gospodarka] (reszta jest z tego samego źródła)
Dobra praca pracowników. Kiedyś czytałem wywiad z znanym ekonomistą z Portugalii. I opowiadał, ze firmy zostają w Szwecji, bo pracownicy lepiej wytwarzają produkty. I pisał np., że Volvo przeniosło kiedyś produkcję do Portugalii, ale te samochody nie były tak dobre jak z Szwecji pomimo tego samego procesu produkcji.
SILNE FIRMY
W Szwecji budżet państwa oraz firmy prywatne przeznaczają na badania naukowe 4% PKB, co daje pod tym względem pierwsze miejsce na świecie.
Prężne, "wysoko zarobkowe" firmy, które "ciągną" płace całej społeczności w górę powstały w latach 20-30, gdzie ingerencja państwa była mała: " W 1950 r. qdy wydatki stanowiły zaledwie 20% PKB, a w 1975 r. ich udział wzrósł do 50%" .
Jeżeli m nie wierzysz to pokaż mi naród, który wzbogacił się i jejest bogaty tylko dzięki handlu wewnętrznemu.
VolVO- 14 kwietnia 1927
SCANIA- 1891
ELECTROLUX- 1910
Ericsson - założone w 1876
Husqvarna- założone w 1689 roku
SAAB- koncern lotniczy w roku 1937
Skanska - międzynarodowe przedsiębiorstwo budowlane założone w 1887 roku w Malmö
Szczerze mówiąc nie sprawdzałem wszystkich, ale podejrzewam, (tak jak przed sprawdzeniem), że te firmy były założone w WIĘKSZOŚCI przed okresem socjalnym. To pozwoliło tym firmom stworzyć bardzo dobre produkty po niskich kosztach. Teraz płacąc nawet wysokie podatki są w stanie konkurować na światowych rynkach, ponieważ mają bardzo dobre produkty tanio wytworzone w okresie przed-socjalnym co jest trudne w okresie socjalnym.
Dlatego też teraz masz tak mało nowych dużych firm. Bariery finansowe SZCZEGÓLNIE prawne nie sprzyjają rozwojowi nowych potężnych firm. Podatki, a co za tym idzie dystrybucja to nawet mniejszy problem niż prawo.
EURO
Nie przystąpienie do euro, co pozwoliło uniknąć zapaści gospodarczej poprzez dewaluacje waluty i zwiększenie eksportu, w której jest Grecja i której końca nie widać.
REFORMY WOLNORYNKOWE!
Polecam przeczytać cały:[pl.wikipedia.org/wiki/Kryzys_bankowy_w_Szwecji]
" W latach pięćdziesiątych obywatele Szwecji cieszyli się jedną z najbardziej swobodnych gospodarek świata. Jednak w latach 1950-1976 wydatki rządowe osiągnęły poziom niespotykany w czasach pokoju. W 1950 r. stanowiły one 20% PKB, a w 1975 r. ich udział wzrósł do 50%. Niemal każdego roku podnoszono podatki, zaś państwo opiekuńcze rozrastało się. Zwiększała się liczba etatów rządowych i ilość przyznawanych zasiłków[2]. Odsetek pracowników sektora publicznego w stosunku do ogółu pracowników wzrósł z 20% w 1965 r. do 30% w 1985 r."
Czyli jak to zwykle w socjalizmie, gdy państwo zajmuję się ręcznym sterowaniem gospodarki. Potem Szwecja odżyła, gdy ręczne sterowanie ograniczono, ale nie wyprzedzajmy faktów.
" Sytuacja pogorszyła się w 1970 r., wraz z szybko rosnącą liczbą przepisów anty przedsiębiorczych i gwałtownie podniesionymi podatkami od wynagrodzeń.
Wzrastające podatki od wynagrodzeń oraz zwiększone wymagania płacowe narzucone przez związki zawodowe sprawiły, że szwedzkie przedsiębiorstwa przestały być konkurencyjne na światowym rynku".
Potem były połowiczne reformy, które doprowadziły do kryzysu w latach 90. Aby zatrzymać kryzys podjęli ciężkie reformy.
W listopadzie 1992 r. nastąpił krach.W międzynarodowych porównaniach przychodów obywateli Szwecja spadła na pozycje 15-20 i już nigdy nie zdołała ponownie uplasować się w czołówce rankingu.
Po okresie głębokiego kryzysu zostały wprowadzone REFORMY WOLNORYNKOWEi cięcia budżetowe. Dzięki temu sytuacja gospodarcza Szwecji poprawiła się[i/]
Dalej z MISES i odpowiedź dlaczego Szwecja ma wysokie zatrudnienie:
[mises.pl/blog/2010/06/01/bergstrom-mit-skandynawskiego-dobrobytu/] (zajrzyj, aby zobaczyć wykres)
Wskaźnik ukazuje ważny fakt: wbrew powszechnemu przekonaniu, kraje skandynawskie nie są - patrząc od strony wolności gospodarczej - kolejnymi Republikami Kubańskimi, a reszta świata i USA nie są o wiele bardziej prorynkowe. W rzeczywistości kraje skandynawskie znajdują się w pierwszej dwudziestce najbardziej zliberalizowanych gospodarek świata, pomimo przeraźliwie rozdętych wydatków socjalnych.
Wskaźnik wykazał, że Szwecję, Danię i Finlandię można uznać za bardziej wolnorynkowe niż pozostałe kraje Europy, włącznie z Niemcami, Austrią, Francją, Belgią, Hiszpanią, Portugalią i Grecją. Podczas gdy poziom wydatków rządowych oraz podatków jest w krajach skandynawskich bardzo wysoki, reszta państw europejskich wprowadza więcej przepisów oraz posiada mniej efektywny i transparentny system prawny, co niweluje pozytywny wpływ niższych podatków.
[...]są one bardziej wolne niż pozostałe kraje, co tłumaczy wyższy poziom życia ich mieszkańców. Z tego prostego powodu skandynawskie państwa opiekuńcze wydają się funkcjonować dobrze[...]
PODSUMOWANIE
Widzimy więc, że kraje skandynawskie mają bardzo wysokie podatki, zaś tym, co je ratuje, jest relatywnie niewielka liczba regulacji. Sprawia to, że kraje skandynawskie dorównują kroku innym krajom rozwiniętym i mogą się chwalić takim samym lub wyższym standardem życia. Stwierdzenie, że inne kraje zachodnie są o wiele bardziej wolnorynkowe jest niefortunne; może błędnie zasugerować, że rządowa ekspansja przyniesie wszystkim szczęście i powodzenie, kiedy tak naprawdę może wszystko zniszczyć.
Mimo wszystko możemy dojść do wniosku, że wolność na świecie jest tak ograniczona, że nawet tak opiekuńcze kraje skandynawskie mogą być postrzegane jako "wolne".
Jednym zdaniem: wskaźnik zatrudnienia i poziom życia w Szwecji jest pomimo państwa "opiekuńczego" i redystrybucji, a dzięki reformom wolnorynkowym.
