W nowych (tych niedobrych bo nowych) częściach Gwiezdnych wojen jest ukazana ta wspaniała i niezwykle skomplikowana intryga, która z galaktycznej republiki uczyniła Imperium. Dość kluczowe w niej było najpierw wygenerowanie konfliktu (wojna armii droidów Federacji Handlowej z Republiką), w celu stworzenia sytuacji w której m.in. akceptowalne staje się przekazanie specjalnych uprawnień kanclerzowi, gdzieś tam hen czeka zaś przygotowana armia klonów. Aby przekazać tę władzę, ktoś jednak musi w senacie Republiki złożyć wniosek.
Kanclerz (a wkrótce imperator) podchodzi do nie nazbyt rozgarniętego posła Jar Jar Binksa i mówi – trzeba złożyć taką a taką propozycję, ale któż będzie tak odważny by to powiedzieć publicznie i głośno…
Nasz minister spraw zagranicznych wygłosił niezwykle odważne przemówienie, sugerując w nim konieczność rezygnacji przez państwa składowe Unii z części swych swobód na rzecz centrali, sugerując to jako konieczne rozwiązanie kryzysu. Daleki jestem od porównywania kanclerz Angeli Merkel do kanclerza Palpatine, choć być może ciemna strona mocy jest jakimś wytłumaczeniem dla jej „nieprzypadkowego” wyboru, o którym to pisał Jarosław i nie dziwię się nawet w tej sytuacji, że zapytany co miał dokładnie na myśli odrzekł wymijająco. Prawdziwy problem to fakt, że Jar Jar irytował wielu widzów będąc fikcją, a Missa Radek nią nie jest. Ani globalny kryzys finansowy.
