Wszyscy przeciwnicy naszego rządu i rządzącej partii mają teraz swoje kolejne chwile, gdy śmiało można używać na jawnej beznadziejności merytorycznej i menedżerskiej kadr rządowych. Możemy obserwować miotającego się rzecznika Grasia, przeżywać jak to kolejny raz powiedział coś, po czym powinien, ze zwyczajnego wstydu, więcej nie mówić nic. Niezrównane grono wspierających doda od siebie coś o Claptonie, minister Twitter znów coś wrzuci i jest wesoło, mamy ubaw.
I tracimy z oczu sprawy bez wątpienia najważniejsze w tym wszystkim, te które powinny wywoływać dreszcz strachu. Bo to wszystko co obserwujemy, ujawniane hasła, kopiowane bazy danych, podmieniane i blokowane serwisy, to efekt działania luźnych grup niejako hobbystów. Zadać musimy sobie pytanie jako obywatele Państwa, jak wyglądałaby sytuacja gdyby było ono obiektem cyfrowego ataku kierowanego i finansowanego przez inny kraj. Ataku profesjonalnie wymierzonego nie w serwisy marketingu politycznego, czy w strony powiatu, ale w żywotne elementy funkcjonowania współczesnego społeczeństwa. W organizacje finansowe, systemy wojskowe, kluczowe zakłady produkcji chemicznej, sieci teleinformatyczne etc. Czy tam też mamy specjalistów klasy „admin1”? Pamiętajmy, że te hasła, nazwijmy to „niskiej jakości” nie są ustalane przez polityków osobiście, tylko przez zatrudnianych w ich urzędach ludzi, lub też w wyniku wyboru oferty zgodnie z kryterium 100% cena. Czy gdzieś są te słynne konkursy na stanowiska? Obserwujemy kolejną falę zmian prezesów zarządów najważniejszych państwowych spółek – czy ktoś właściwie zadał pytanie dlaczego? Nie, bo nikt nie ma złudzeń, że kierują tym kryteria merytoryczne. Od góry po sam dół – ostatni zatrudniani są prawdziwi fachowcy. Nikt tego już nawet nie ukrywa, przyzwyczailiśmy się. Powinny zostać zmienione tylko nazwy stanowisk zawodowych: od dziś mamy nie tylko admin1, ale i prezes1, dyrektor1, kierownik1, a pewnie znajdzie się i stróż1. Mamy coraz mniej Państwa, jest Administracja1, Prawo1, Rząd1, Państwo1.
