Juliusz III (1550-1555) zasłynął tym, że mianował kardynałem dozorcę małp. Ów trochę nierozgarnięty sługa odznaczył się tak wysokimi umiejętnościami w poskramianiu agresywnych stworzeń, że dostąpił zaszczytu poskramiania kolegium kardynalskiego … To oczywiście żart, gdyż nie było wówczas żadną tajemnicą, że ten młody i niezwykle urodziwy chłopiec jest kochankiem papieża.
Kardynał Giovanni Maria Ciochci del Monte zakochał się w 14-letnim chłopcu gdy sam liczył sobie już lat 60 (pełnił wówczas funkcję papieskiego legata). Nazwał on swojego kochanka Innocenzo (niewinność:) i do końca swego życia, już jako papież, zapewniał mu wysoki awans społeczny. Nakłonił nawet swojego brata, by ten adoptował chłopca, gdyż jako „bratanek” Innocenzo Ciocchi del Monte mógł rozpocząć tradycyjną w Rzymie karierę nepota.
Papieską tiarę del Monte uzyskał jako kandydat kompromisowy, po dwóch miesiącach uciążliwego konklawe – był już podeszły wiekiem, nie angażował się zbytnio w politykę, czyli był idealny na przerwanie politycznego impasu. Jednak jak się okazało, papież Juliusz III zadbał o to, by jego pontyfikat stał się głośny. Już kilka dni po wyborze mianował swojego 17-letniego kochanka kardynałem (na tajnym konsystorzu), co wywołało powszechne oburzenie. Niektórzy kardynałowie błagali papieża o zmianę decyzji, gdyż w obecnych czasach, wziąwszy pod uwagę niepewną sytuację papiestwa, mianowanie tego „młodego łotrzyka” jest zbytnia ekstrawagancją. Inni grzmieli wprost o sprostytuowaniu godności Świętego Kolegium.
Papież był jednak głuchy na krytykę i rok później ustanowił swojego kochanka … szefem służby dyplomatycznej Watykanu. Jako że małpi kardynał (jak go powszechnie zwano) nie przejawiał ani zdolności ani chęci do dyplomacji, papież specjalnie dla niego stworzył nowy, niewymagający urząd – Kardynała Sekretarza Stanu. Ciekawe jest to, że to ten właśnie urząd jest do dziś przez wielu uznawany za drugi po papieskim:)
Małpi kardynał był też przez papieża obsypywany różnymi beneficjami, które wkrótce uczyniły z niego jednego z najbogatszych ludzi w Europie. Oczywiście co poniektórzy historycy odrzucają homoseksualny charakter relacji między papieżem i młodocianym kardynałem, próbując przedstawić go jako związek ojca z synem … wzięło się to stąd, że Juliusz III bronił się przed oskarżeniami o sodomię, twierdząc że „sypiają ze sobą niewinnie, jak ojciec z synem”. Inną równie ciekawą metodą interpretacji sypiania w jednym łożu miała być rola opiekuna podczas papieskich chorób …
No cóż, niewątpliwie europejskie dwory huczały od złośliwych plotek, papieski historyk Onofria Panvino bez ogródek charakteryzował papieża jako „uwikłanego w miłość do chłopców”. Pisano nawet poezję, w której papieża i jego młodocianego kardynała porównywano do Zeusa i Ganimedesa (boskiego kochanka).
Pontyfikat Juliusza III nie był zbyt owocny i papież nie zapisał się w historii, poza swym romansem oczywiście. Późniejsze życie jego faworyta była dość paskudne. Wiadomo że zamordował dwóch mężczyzn i zgwałcił kilka kobiet. Za swoje przestępstwa miał spędzić kilkanaście miesięcy w Zamku św. Anioła, jednak zamieniono mu karę na odosobnienie w klasztorze. Kardynalska komisja śledcza uznała też, że zgwałcenie dwóch kobiet nie jest na tyle poważnym przestępstwem, aby pozbawiać za nie stanowiska kardynalskiego. Co więcej, gwałciciel awansował do godności kardynała protodiakona, czyli pierwszego ze Świętego Kolegium! Z racji pełnionej funkcji w 1572 roku małpi kardynał osobiście koronował na papieża Grzegorza XIII, za co ten uwolnił go z wszelkich zarzutów i pozwolić umrzeć w spokoju w Rzymie w 1577 roku.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_III
http://pl.wikipedia.org/wiki/Innocenzo_Ciocchi_del_Monte
„Kryminalne dzieje papiestwa” Mariusz Agnosiewicz
