Dziś jest TEN dzień. I mimo, że nie dziś nie niedziela, że za oknem słońce nie świeci, że mrozu ani widu zastępy kombatantów grudnia 1981 roku z rewolucyjnym zapałem przystępują do świętowania mitu założycielskiego. Zarówno Ci co 27 lat temu roznosili bibułę, ci co manifestacyjnie oddawali legitymacje PZPR (bo na tej marce daleko się już nie zajedzie), ci, których złowrogi reżym naznaczył na całe życie pozbawiając ulubionego "Teleranka" dziś ponownie odtwarzają na ulicach polskich miast sceny z przeszłości. Bo mit założycielski wielbić należy, bo na micie założycielskim ideologia III RP budowana jest. Bo na ideologii tej kariery doczesne budowane są. Nie będę się rozpisywał o bezsensie tych "uroczystości", o moralnej dwuznaczności rzekomych bojowników dzis wyciągających ręce do budżetu po odszkodowania, nagrody, pomniki, medale etc. Nie będę pisał o byłych opozycjonistach, da których w dobie największego od stu lat kryzysu ekonomicznego głównym problemem jest kto siedział, kto sypał, a kto ów pamiętny 13 grudnia przesiedział na maminej kanapie prostestując w ten sposób przeciw wprowadzeniu stanu wojennego. Zamiast tego oddam głos świadowi tamtych chwil. Głos z 1981 roku.

Piosenka patetyczna

Jan Krzysztof Kelus

1981

Dostaliśmy od historii
i oddany komuś w spadku
czas wystąpień i protestów,
czas wydarzeń i wypadków,

czekaliśmy przez lat dziesięć
by znów przyszedł do nas w gości
jak to śpiewał mój przyjaciel
"czas rozliczeń i szczerości"

Jedni mówią - się zaczęła
Drudzy mówią - że odchodzi
papierowa rewolucja
naszych powielaczogodzin

tak wynikło z koła zdarzeń,
że mieliśmy swój egzamin
w czas kiedy jeszcze słowo
słychać było jak dynamit

Tak bez miejskiej partyzantki
z dynamitu prohibicją,
wciąż próbując dojść swych racji
papierową amunicją

może będą z nasz szydzili,
ci teraz dzisiaj kończą szkoły
zamiast krzyczeć prawdę w oczy,
z oczu zrobią oczodoły

maturzyści mi mówili,
że to mógł wymyślić Hasek
żeby słowem czołgi wabić,
albo słowem czołgi straszyć

Niezależni, samorządni,
od odnowy, do od nowa
nie widzimy, jak nas także
okrążają własne słowa

zasłuchani w własne słowa
coraz bardziej ideowi,
ustąpimy miejsca młodszym,
żeby stworzyć nowy ZBOWiD

 Prorocze Prawda?

To tyle z mojej strony. Teraz drogie Towarzyszki i drodzy Towarzysze - członkowie nowego ZBOWiDu życzę wam przyjemnego świetowania waszej rocznicy załozycielskiej. Tradycyjnego wychwalania swoich przewag dla Ojczyzny tylko (a jakże by inaczej) dokonanych, oraz miłego kopania emerytów stających tuż nad grobem, których dzis juz zupełnie bezkarnie kopać można, a nawet bym powiedział kopać nalezy. Miłego dnia życzę.