W dniu 30 lipca 2012 r. wpłynął do Sejmu poselski projekt ustawy – prawo spółdzielcze. Został on skierowany do Komisji Nadzwyczajnej, która od kilku lat pracuje, aby wreszcie przygotować nową polską ustawę spółdzielczą. Stara ustawa z 1982 r. nie przystaje do obecnych realiów społeczno-gospodarczych.
Była ona kilkadziesiąt razy nowelizowana. Ponadto jest kilka odrębnych ustaw spółdzielczych (dla mieszkaniówki, banków spółdzielczych, SKOK-ów, spółdzielni socjalnych, spółdzielni europejskich), które także są zmieniane, bądź w miejscu obowiązujących uchwalane nowe ustawy (o SKOK-ach)
W tym chaosie prawnym trudno się połapać nawet prawnikom a majątek spółdzielni się rozpływa często zresztą w majestacie prawa.
Obawiam się, że ta kolejna inicjatywa ustawodawcza zakończy się również – z powodu braku czasu – niepowodzeniem. Wszystko więc będzie leżeć w gestii Prezydenta Elekta A. Dudy, który być może wystąpi z kolejną (6) inicjatywą ustawodawczą, tak jak w przeszłości czynili to A. Kwaśniewski i L. Kaczyński.
Krajowa Rada Spółdzielcza urobek Sejmowej Komisji Nadzwyczajnej ocenia negatywnie i wnosi o nieuchwalanie tej ustawy, szkodzącej polskiej spółdzielczości. Jej zdaniem, w ustawie tej brak jest rozwiązań systemowych. Narusza ona podstawowe zasady prawa spółdzielczego. Ma charakter restrykcyjny. Jest niejasna i niespójna. Szereg jej przepisów ma charakter kazuistyczny. W zasadzie jest to więc swoista nowelizacja przepisów ustawy Prawo spółdzielcze z 1982 r.
W dniach 27 – 30 maja 2015 r. uczestniczyłem w Konferencji zorganizowanej przez Międzynarodowy Związek Spółdzielczy. Odbyła się ona w Paryżu i poświęcona była aktualnym wyzwaniom, przed którymi stoi spółdzielczość na świecie. Ma się ona doskonale i to nie tylko w Europie, ale także na innych kontynentach, w tym w USA. Eksperci uznali, że zasad spółdzielczych z 1995 r. nie należy zmieniać, lecz dokonywać takiej ich wykładni (w takim duchu), aby przeciwstawiać przedsiębiorstwo spółdzielcze – przedsiębiorstwu komercyjnemu. Ponadto należy dbać o tworzenie właściwego klimatu dla rozwoju tego sektora, który powinien być objęty szczególnie przyjazną pieczą Państwa i samorządów lokalnych.
Nie zabierałem głosu, bo cóż mógłbym pozytywnego powiedzieć o realiach polskiej spółdzielczości? Wolałem więc milczeć, hołdując zasadzie, iż w pewnych sytuacjach milczenie jest złotem.
