To, co dzieje się na Krakowskim Przedmieściu od 10 kwietnia 2010 roku jest trudne do opisania. Od podniosłych nastrojów i patriotycznych haseł miejsce to stało się symbolem nie kończącego się pasma nieporozumień. Po raz kolejny słowa rządzących o tym, że katastrofa coś zmieniła, pozostają puste. Bo cóż zmieniła, gdy wcześniej Bronisław Komorowski jako Marszałek Sejmu zamrażał większość projektów legislacyjnych opozycji, a teraz pozostaje równie bierny na wszelkie próby rozwiązania tego konfliktu? Pan Prezydent, który miał być prezydentem wszystkich Polaków, jawi się jako członek PO, okopujący się w swoich przekonaniach. Do tego wszelkie decyzje w sprawie przeniesienia krzyża są realizowane w sposób zakamuflowany, uderzający w społeczną świadomość. Czyni się to wszystko bez porozumienia z rodzinami ofiar, wbrew nastrojom społecznym, nie licząc się z nikim i z niczym. Krzyż nie może być przedmiotem zatargów politycznych, ale też spór jak wokół niego narósł nie może być pomijany przez rządzących, bo świadczy to o ich indolencji i opieszałości.
