Zmiana podstawy programowej (historia) – wymazywanie patriotyzmu i historycznej tożsamości cz. II (DRUGA)
W ostatnich miesiącach zauważalne są istotne zmiany ze strony ministerstwa w podejściu do próby wymazania, tego co kształtuje nas jako Polaków, jako patriotów. Zmiany mają na celu wymazywanie historii i przynależności narodowej, walki o niepodległość, a także zaszłości historycznych, które kształtują Polaków. Jako wnuk partyzanta, który wałczył o to, żebym mógł mieszkać w Polsce i mówić w języku polskim, nie jestem w stanie przejść z tym do porządku dziennego i z takim podejściem funkcjonować.
Proponowane zmiany w praktyce przyniosą same negatywne skutki, kształcąc jednostki nieznające patriotyzmu, bohaterów narodowych, postaw oraz tym kim są i gdzie historycznie przynależą. Ograniczenie możliwości kształcenia młodych ludzi w zakresie historii i tradycji narodowych może prowadzić do utraty tożsamości kulturowej oraz braku szacunku dla własnej historii i dziedzictwa.
Proponowane zmiany wg Ministerstwa - szkoła podstawowa:
e) Wykreślenie dokonań Bolesława Krzywoustego i opisu konfliktu z Cesarstwem Niemieckim
Brak tej informacji to pominięcie kluczowego okresu w historii Polski, który miał fundamentalne znaczenie dla kształtowania się państwa polskiego i jego relacji z sąsiadami.
Bolesław III Krzywousty, panujący w latach 1107-1138, był jednym z najważniejszych władców w historii Polski. Jego rządy przyniosły wiele zmian w organizacji państwa, rozbudowę struktur administracyjnych, a także rozwój kultury i sztuki. Bolesław Krzywousty był również aktywnym uczestnikiem polityki zagranicznej, co doprowadziło do konfliktów z Cesarstwem Niemieckim.
Konflikty między Bolesławem Krzywoustym a cesarzem Henrykiem V były ważnym elementem polityki w regionie. Spory dotyczyły m.in. granic, suwerenności nad Czechami, a także sprawy spornej Marchii Wschodniej. Konflikty te miały istotny wpływ na kształtowanie się stosunków politycznych w Europie Środkowej i Wschodniej, a także na umocnienie się niezależności państwa polskiego.
Wpisanie w historię Polski dokonań Bolesława Krzywoustego, oraz opisu konfliktów z Cesarstwem Niemieckim pozwala zrozumieć, jak ważne było dla Polski wówczas utrzymanie niezależności i granic państwowych. Pominięcie tych faktów oznaczałoby zniekształcenie obrazu historii i odebranie uczniom możliwości zrozumienia, jakie wydarzenia miały decydujące znaczenie dla kształtowania się państwa polskiego.
f) Wykreślenie największych osiągnięć Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Rafaela Santi, Erazma z Rotterdamu, Mikołaja Kopernika, Galileusza i Jana Gutenberga
Wykreślenie największych osiągnięć takich postaci jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael Santi, Erazm z Rotterdamu, Mikołaj Kopernik, Galileusz, czy Jan Gutenberg byłoby wysoce szkodliwe dla zrozumienia ogromnego wkładu tych osobistości w rozwój nauki, sztuki i kultury europejskiej.
Leonardo da Vinci, renesansowy geniusz o wszechstronnych zdolnościach, jest znany przede wszystkim jako malarz, jednakże jego zainteresowania obejmowały również naukę, inżynierię, matematykę i anatomię. Jego prace artystyczne, takie jak Mona Lisa czy Ostatnia Wieczerza, stały się ikonami sztuki renesansowej, a jego rysunki i zapiski zainspirowały wiele późniejszych odkryć i wynalazków.
Michał Anioł, jeden z najwybitniejszych artystów wszech czasów, słynny przede wszystkim jako rzeźbiarz, malarz i architekt, stworzył arcydzieła takie jak freski w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie, czy rzeźby Dawida i Pietà. Jego twórczość odegrała kluczową rolę w rozwoju sztuki renesansowej i barokowej.
Rafael Santi, malarz uznawany za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli renesansu, stworzył niezliczone dzieła, w tym Madonnę Sykstyńską, czy Szkołę Ateńską, które do dziś zachwycają swoją harmonią i pięknem.
Erazm z Rotterdamu, holenderski humanista i filozof, był jednym z najwybitniejszych myślicieli renesansu. Jego dzieło "Pochwała głupoty" stało się klasykiem literatury i krytyką ówczesnego społeczeństwa.
Mikołaj Kopernik, astronomiczny geniusz, znany jest przede wszystkim ze swojej heliocentrycznej teorii układu słonecznego, która zrewolucjonizowała nasze rozumienie wszechświata i położenie w niej Ziemi.
Galileusz, włoski fizyk i astronom, dał początek nowoczesnej nauce poprzez swoje eksperymenty i odkrycia, takie jak teoria heliocentryczna, czy odkrycie satelitów Jowisza.
Jan Gutenberg, niemiecki drukarz, jest uważany za twórcę wynalazku druku, który miał ogromny wpływ na rozwój nauki, kultury i społeczeństwa.
Ich osiągnięcia są kamieniami milowymi w historii ludzkości, które przyczyniły się do ogromnego postępu w dziedzinach nauki, sztuki, literatury i technologii. Pominięcie tych postaci i ich wkładu w historię, oznaczałoby zubożenie naszego zrozumienia dziedzictwa kulturowego i naukowego, które przekazujemy kolejnym pokoleniom.
g) Wykreślenie przyczyn i charakterystyki przejawów kryzysu państwa w epoce saskiej
Wykreślenie przyczyn i charakterystyki przejawów kryzysu państwa w epoce saskiej byłoby zaprzeczeniem rzeczywistości historycznej. Okres panowania dynastii saskiej w Polsce, który przypadł na lata 1697-1763, to czas znaczących wyzwań i trudności dla państwa polskiego.
Przyczyny kryzysu państwa w epoce saskiej są wielowymiarowe. Jednym z głównych czynników było osłabienie wewnętrznej struktury państwa, spowodowane m.in. nierównowagą między monarchią a magnaterią. Elity magnackie uzyskiwały coraz większą władzę i wpływy, co prowadziło do braku stabilności politycznej, oraz skomplikowanych układów politycznych, które utrudniały podejmowanie skutecznych decyzji.
Kolejnym istotnym aspektem było zaniedbanie spraw związanych z gospodarką i finansami państwa. W epoce saskiej Polska zmagała się z problemami związanymi z deficytem budżetowym, niskimi dochodami, oraz brakiem efektywnej polityki podatkowej. To wszystko przyczyniało się do coraz większego zadłużenia państwa i trudności w finansowaniu najważniejszych przedsięwzięć.
Charakterystyka przejawów kryzysu państwa w epoce saskiej obejmowała także wzrost napięć między różnymi frakcjami politycznymi, oraz narastające konflikty na tle religijnym. Trudności związane z zarządzaniem państwem i terytoriami położonymi na skraju zaborów wpływały również na osłabienie władzy centralnej.
Wykreślenie tych faktów z historii oznaczałoby pominięcie istotnych wydarzeń i procesów, które miały kluczowe znaczenie dla kształtowania się sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej w Polsce w epoce saskiej. Odpowiednie zrozumienie i analiza tych wydarzeń są kluczowe dla lepszego poznania historii państwa polskiego, oraz jego trudnych momentów i wyciągania wniosków na przyszłość.
Koniec cz. II
