Można się zapierać jak zardzewiała śruba, ale PiSowscy politycy, którzy pojawili się na marszu wolności i widziani są we wszystkich miejscach gdzie odbywają się protesty, w przeważającej ilości to postacie zgrane! To ludzie odpowiedzialni za przegrane wybory i za niedopilnowanie Polski, która wpadła w łapy Tuska.
To starzy partyjni wyjadacze pragnący powrotu do byłego status quo, czyli do czasów kiedy Rzeczpospolita rozprzęgała się w nieustannej walce o wpływy PiSowskich koterii na scenie zabetonowanej, kubek w kubek jak świat palestry, przed nowymi twarzami i świeżą, polityczną krwią. Gdzie po cichu spiskowało się z Unią, kapitulację nazywano zwycięstwem, a celem najwyższym było zadowolenie prezesa.
Wprowadzanie unijnych dyrektyw i stawanie na baczność przed "kamieniami milowymi", zamknięcie na nowe idee i trwanie w wewnętrznym koniunkturalizmie z prezesowską wiarą, że wszystko jest tak ustawione, że trzecią kadencję ma się w kieszeni. Do tego przekonanie, że naród można kupić, że bezrozumny żywioł ludowy nie wzięty w karb prawdziwą ideą, a wzięty w teoretyczne karby owym materialnym przekupstwem, nie podda się anty PiSowskim emocjom. Wszystko to, z wisienką na torcie w postaci chybionej polityki względem Ukrainy, spowodowało klęskę i upewniło, że ludzie, którzy do niej doprowadzili, powinni zejść z politycznej sceny.
Dramatem wszystkich, dobrych Polaków, którzy chcą silnej, szczęśliwej ojczyzny jest jednak to, że nie ma alternatywy. Być może o to Jarosławowi Kaczyńskiemu chodziło, że mając do wyboru tłuste misie i zdradzieckich bandytów, chcąc nie chcąc, zawsze wybierzemy tych pierwszych. Pamiętacie Państwo owo powiedzenie z czasów kiedy Gierek stracił władzę na rzecz Jaruzelskiego? Wracaj Eda do koryta, lepszy złodziej niż bandytą! Obecnie wielu myśli - wróćcie miśki do koryta, lepszyście niż Tusk bandyta!
Jednak powrotu do dawnego PiS nie może być, a nie może, bo znowu Jarosław Kaczyński ów, jak go nazwał Rafał Ziemkiewicz - starzec alfa, zafunduje nam rządy podobnych jemu starców, albo politycznych seniorów w dużej części rodem z PC, którzy kierują się swoją wizją współczesności, a nie jej prawdziwym obrazem. Problemem Kaczyńskiego jest to, że najlepiej czuje się on w towarzystwie sobie podobnej geriatrycznej wierchuszki, nie bez powodu, jak się mówi, doskonale dogaduje się z Glińskim, w czym nie było by nic złego gdyby nie to, że owa starcza burza mózgów, przestała być wartością dodaną, o czym świadczą przegrane wybory.
Kaczyński niejako stał się zakładnikiem owej geriatrycznej braci, która od lat udowadniając swoją wierność, trzyma za mordę całą partię, jednocześnie wycinając polityczną kosą wszystkich tych, którzy mogliby zagrozić ich partyjnej supremacji. Prezes doskonale to widzi i nie reaguje, gdyż zgoda na pokoleniową zmianę oznaczałaby znalezienie się przez niego w nieznanym środowisku, a prezes nowego i nieznanego najzwyczajniej nie lubi. Stąd też trwanie na stałych, coraz bardziej murszejących fundamentach z tymi samymi lokacjami, którzy, choć coraz bardziej niedołężni acz bardziej podejrzliwi, czy nie pojawi się nowy, młody kamerdyner, na podwieczorek podają starcowi alfa, od lat tą samą papieską kremówkę.
Tak, wiem to, co piszę nacechowane jest duża dozą złośliwości, ale poza tym opisuje, tak jak ja to rozumiem, obyczaje polityczne, i PiSowski pejzaż partyjny, jakie możemy ujrzeć na Nowogrodzkiej. Starość to doświadczenie, a doświadczenie to jedna z głównych cech, jaka powinna cechować polityka. Starość to jednak także skostnienie i uwiąd, które najczęściej manifestują się w świecie odciętym od dopływu świeżego, politycznego powietrza, a na Nowogrodzkiej okna od dawna są szczelnie zamknięte aby prezesa (znowu się wyzłośliwiam) nie pokręciło. Cholera, może wreszcie warto krzyknąć prezesowi w jego małe, różowa uszko aby wreszcie otworzył okna i przewietrzył ów bardak?!
