Witam.
Słucham wypowiedzi profesora Grodzkiego na temat tak zwanych wziątek i muszę wyrazić swoją opinię.
Okres lat osiemdziesiątych oraz dziewięćdziesiątych to totalne załamanie się służby zdrowia. W szpitalach brakowało wszystkiego. Pacjenci musieli przynosić ze sobą podstawowe środki opatrunkowe, lekarstwa, płacić za niektóre badania. Jeżeli ktoś nie posiadał wymienionych rzeczy wpłacał na tak zwaną cegiełkę. Wyglądało to różnie. Koperty dawane lekarzom, ordynatorom to była normalność. W bardziej szanujących się klinikach takie cegiełki były księgowane lub były wstawione urny, do których trafiały datki. Wolna amerykanka bez regulacji prawnych.
Pacjent chcący coś zjeść więcej niż zupa jarzynowa, był zaopatrywany z domu. Takie czasy taka chwila.
STO DOLARÓW AMPUTACJA STOPY CUKRZYCOWEJ.
Tyle kosztowała operacja w kopercie- cegiełce. Czy to dużo? Obecnie cena bardzo umiarkowana.
W tamtych czasach pensja hutnika w przeliczeniu na dolary wynosiła 20-30 dolarów miesięcznie. Ile, więc miesięcy musiało się pracować na 100 dolarów. Przechodzę do koniaków tak pogardliwie potraktowanych przez p. Grodzkiego. Minimalna cena powyżej 10 dolarów. W tamtym czasie to połowa pensji. Dużo czy mało? Pan senator najwidoczniej robi z siebie głupka wiejskiego licząc na to, że ludzie mają krótką pamięć i nie pamiętają minionych czasów. Baltona, sklepy, w których można było kupować za tz. Talony zastępujące dolary. Czy tak pogardliwie o tych sklepach wypowiada się człowiek, który zapewne był częstym klientem? Zwykły człowiek patrząc przez szybę na towary widział namiastkę zachodniego świata. Pogarda dla rozpaczliwego wysiłku osób ratujących bliskich razi.
Tak samo razi błazenada obecnego marszałka Senatu. Czy naprawdę wśród 48 senatorów Platformy tak trudno było wybrać tego jednego?
Komentarze