PAN DUDA SEBASTIAN PREZYDENTEM.
Dla milionów radość ze zwycięstwa dla kolejnych porażka a dla garstki tragedia, czarna rozpacz, wyrywanie włosów, koszmar. Jak tu żyć będąc kopniętym w żyć? Boli oj boli. Nadzieje na profity, stanowiska, na powrót w blasku reflektorów, kamer prysła jak bańka mydlana. Pozostaje jedynie własny grajdół, taplanie się w fekaliach oraz pomyjkach ich knajackiego języka. Będą się cieszyć z kolejnych wypowiadanych myśli językiem godnym celebrytów a może cepów intelektu sięgających po wulgaryzmy, ponieważ innego języka nie znają, oczywiście poza wyuczonymi rolami teatralnymi, filmowymi. Jeszcze ta starość, zmarszczki, pustka w oczach, obwisłe piersi oraz pośladki, kępki włosów na głowie. Marność. Kiedyś to się było kimś. Bywało się na salonach, ściskało się łapki finansowych darczyńców, medale, ordery, te ochy, achy uwielbienia, mamona płynęła szerokimi strumieniami, biedaczyny o mózgu papugi. Teraz łapią w locie ochłapy rzucane przez ichniego ministra. Łapią i gryzą rękę darczyńcy. Ot taka pozostałość sowieckiej kultury. Żadnej godności.
Takie życie.
Co tu wymagać od celebrytów świata kultury skoro ich świat przenosi się na Wiejską? Polityczny motłoch pokazuje nam swoje prawdziwe oblicze. Elementarny brak szacunku do Prezydenta, do Izb, w których zasiadają. Twierdzenia, że zachowują się jak małpy, świnie jedynie obraża te poczciwe zwierzęta.Tragifarsa. Mozna popłakać się ze śmiechu. Takim maluczkim śni się władza. Wtóruje im jęk zagranicznych protektorów.
Zastanawia mnie zawsze ich elektorat. W większości ludzi wykształconych lub mających się za takich. Można dojść do wniosku, że dlatego ich wybierają, bo widzą w nich większych głupków od siebie.
Niech płaczą skamlą niech jadą za granice nikt po nich nie zapłacze, bo zwykli ludzie myślą o pracy, rodzinie, o przyszłości w tym swoim kraju. Ojczyźnie.
