Sprawę zakazu ekstradycji Edwarda Mazura można w różny sposób tłumaczyć. I polscy komentatorzy nie ustają w próbach interpretacji wydarzeń. Nawet gdzieś przeczytałem, że brak ekstradycji to może nie słabość polskiej prokuratury, ale „wpływy naszych rodzimych ciemnych sił, których macki sięgają aż na grunt amerykański?"
Może jednak - zamiast szukać drugiego dna - warto spojrzeć na tę sprawę przez zupełnie inny pryzmat - przez pryzmat rzetelnego i bezstronnego procesu, z którym zderzyły się polskie władze, oraz do którego rezultatu chyba nie były zanadto mentalnie przygotowane.
Rzetelny proces przede wszystkim zależy od osoby sędziego. Poświęciłem kilka chwil, aby poszperać w internecie i dowiedzieć się kim jest ten sędzia - Arlander Keys - będący na ustach wszystkich polityków i publicystów w Polsce.
Arlander Keys to czarnoskóry sędzia, który ukończył studia prawnicze w 1975 r. (School of Law University DePaul). Jeszcze zanim poszedł na studia służył w Wietnamie, w oddziałach marines. Po ukończeniu szkoły prawa najpierw przez kilkanaście lat wykonywał zawód adwokata. Specjalizował się głównie w sprawach z zakresu prawa pracy. Karierę sędziowską rozpoczął w 1986 r., najpier w sądzie administracyjnym, a w 1995 r. został nominowany do US Magistrate Court (United States District Court for the Northern District of Illinois), gdzie sądzi do teraz. Prawdopodobnie niedługo dostanie nominację i zostanie sędzią federalnym. Oprócz tego wykłada w John Marshall Law School w Chicago.
Jego najsłynniejsza sprawa to wcale nie sprawa ekstradycji Mazura, ale przyznania odszkodowania w wysokości 168 mln USD od amerykańskich organizacji islamskich dla rodziców dzieci zamordowanych w zamachu terrorystycznym w Zachodnim Brzegu Jordanu (Boim vs. Quranic Literacy Institute). Sędzia Keys w precedensowym wyroku uznał, że nie ma konieczności bezpośredniego udowodnienia na jaki dokładnie cel organizacje islamskie wykorzystują pieniądze zbierane w czasie zbiórek charytatywnych. Śledztwo federalne wykazało jednak, że część tych środków przekazują na finansowanie Hamasu. Skoro Hamas przyznał się do powyższego zamachu, to zbierający muszą zdawać sobie sprawę, że pieniądze przez nich zbierane muszą zostać wykorzystane dla celów terrorystycznych. Daniel Pipes, znany komentator spraw związanych z Bliskim Wschodem, uznaje ten wyrok za przełomowy w walce z terroryzmem, a na jego blogu można przeczytać gratulacje dla sędziego Keysa. Sprawa została zaliczona w 2004 r. do pierwszej dziesiątki najlepszych rozstrzygnięć sądowych z udziałem jury.
W internecie można znaleźć rankingi oceniające Arlandera Keysa. Każdy sędzia mógłby mu pozazdrościć opinii, które się tam znajdują.
Może zatem nie warto doszukiwać się jakichś ukrytych treści, tylko dostrzec, że po prostu E. Mazur miał rzetelny i bezstronny proces ekstradycyjny, a sędzia - profesjonalista w każdym calu - właściwie ocenił zgromadzony materiał dowodowy.
Komentarze