Miałem nie pisać wiecej o Wojciechu Jaruzelskim. Dla mnie ocena jego życia jesli już ktoś bardzo chce wiedzieć jest mocno negatywna chociaż może niekiedy w swojej naiwności starałem się szukać jakiegoś usprawiedliwienia dla postepowania tego człowieka. Czasy w których przypadła młodość Jaruzelskiego nie były czasami łatwymi i nikt oprócz samego Jaruzelskiego nie wie i nie może wiedzieć jakie były okoliczności, które sprawiły że jego życie potoczyło sie tak jak sie potoczyło. Pytanie - " jak ja bym się zachował na jego miejscu" - jest pytaniem retorycznym bo zeby na nie odpowiedzieć, samemu trzeba się znaleść w podobnym położeniu i to co on przeszedł, doświadczyc na samym sobie. Nie pisałbym wiecej o Jaruzelskim bo przecież nie zostałem dotkniety przez system w sposób gorszy niż miliony innych Polaków. Nie doswiadczyłem od komuny takiego zła jakiego doświadczył np. kolega Lestat. On te przeżycia opisał i opublikował tutaj na salonie. Trudno jest powstrzymac łzy kiedy czyta się takie wspomnienia. Nie pisałbym o Jaruzelskim więcej bo przeciez nie jestem ani historykiem, ani dziennikarzem, ani psychologiem, ani tez a może przede wszystkim nie jestem niczyim sędzią. Nie pisałbym już o nim ale kiedy dzis w dniu jego pogrzebu słysze słowa prezydenta RP o" majestacie śmierci", wygłoszone tonem wiejskiego kaznodziei na mszy za zmarłego Wojciecha Jaruzelskiego, coś sie we przełamało. Kiedy słysze te wszystkie pochwały dla zmarłego generała jakie padają z ust byłego prezydenta, tego samego który nie potrafił zachowac się jak należy w obliczu majestatu smierci przy grobach pomordowanych przez NKWD w Charkowie - wzbiera we mnie złość. Kiedy czytam te wszystkie negatywne komentarze o buczących przed kościołem i na pogrzebie ludziach to nie mogę milczeć.
Kilka dni wcześniej oglądałem dokument z ekshumacji prowadzonej na połozonej niedaleko od grobu ludowego generała, Łączce. Kamera pokazuje odsłaniane pozostałości straconych w egzekucyjnym stylu i rzuconych do dziury ludzi. Kości i dziurawe czaszki pomordowanych przeciwnikow Jaruzelskiego. Pogrzebanych bez honoru, bezimiennie, bez księdza i rodzin na powązkowskim śmietniku. Fachowe komentarze prowadzących ekshumacje specjalistów. Spisywane protokoły. Co jakiś czas pojawiają sie wśród ekspertów onieśmieleni miejscem, sytuacją i być może pracującą kamerą, ludzie. Ci ludzie to członkowie rodzin szukający swoich bliskich. Przyszli na Łaczke aby pobrać wymaz z ust i dzięki temu mają nadzieje ze pozytywny test DNA pomoże w ustaleniu tożsamości bezimiennych kości i pozwoli im odzyskać nazwiska i godność. Rodziny szukające swych bliskich i pracujący na Lączce specjaliści mówią do kamery. Jedni wyjaśniach kogo mają nadzieje znaleść w grobach a drudzy opowiadaja o pracy w tym miejscu. Sądowi antropolodzy w fachowy sposób na podstawie ułożonych w grobach kości przywracają ostrość obrazowi tamtych nocy kiedy pozbawione życia ciała spadały do dołów. Jedno za drugim. Ugniatane butami zeby zmieściło sie więcej. Posypywane wapnem. Fotograf który pracuje z aparatem robiąc szczegółową dokumentacje fotograficzną grobów i wyciąganych z nich ludzkich pozostałości mówi coś do kamery i głos zaczyna mu sie łamać. Pęka pancerz profesjonalizmu i na wierzch wydostaja sie emocje. Szlocha i z trudem panuje nad sobą. To samo dzieje sie z młodymi pracownicami naukowymi których fachowość pozwala widziec przeszłość bez wytłumiających ostrość obrazu, bezpiecznych filtrów niewiedzy. Płaczą nad nieszcześciem wyrzuconych na śmietnik historii i skazanych na wieczną anonimowość przez obcy system ludzi. Wyciągnięte z dolów kości po ułożeniu w szkielet wędrują do trumien. Małych, zbitych z gładkich desek trumienek jak dla dzieci. Wielcy Polacy upchani przez historie w dziecięcych trumienkach. Bolesny symbol tego obrazu. Powrót córek i synów na łono Ojczyzny. Matka Polska z zakłopotaniem przygarniajaca z powrotem swe dzieci...polska pieta. Brak słów.
Oszczędzcie zatem sobie wszelacy krytycy pogardliwe słowa o "katolicyzmie" i nie umiejącym się zachowac ciemnogrodzkim bydle. Nie w waszej jest mocy odmówić prawa ofiar skrzywdzonych przez system- który broniony był do ostatniego tchu przez generała Jaruzelskiego - do buczenia i wykrzyczenia w ten sposób swojego bólu i niemocy. Dla wielu Jaruzelski pozostanie symbolem zła i wielu z tych buczących dzisiaj byc może długimi latami przez zakneblowane czerwonym terrorem usta nie wydało z siebie słowa skargi. Teraz są u siebie. Teraz mają prawo buczeć.
Jako człowiek miał prawo Wojciech Jaruzelski do odejścia w pokoju, prywatnie i po ludzku. Życzeniem rodziny było tak własnie go pochowac czyli prywatnie i bez rozgłosu. Prywatny pogrzeb mógł obejsć się bez buczenia. Państwowy, jako oficjalne uhonorowanie pośmiertnne symbolu zła niestety już nie. Przecież do walki z tym złem skrzykneło się pewnego sierpnia 10 milionów Polaków i Jaruzelski się z nimi rozprawił. Piszę że Jaruzelski był symbolem zła bo jednak żadna wina nie została mu udowodniona i nigdy nie został skazany przez żaden niezawisły polski sąd. Więc tylko symbol.
Na usta ciśnie się pytanie dlaczego włodarze nowej Polski, wyrwanej ponoć ze szponów obcego systemu nie przychylili sie do prośby rodziny zmarłego Wojciecha i nie pozwolili na prywatne, rodzinne, pochowanie zmarłego? Dlaczego nie przychylili sie też do prośby dużej części narodu aby nie honorować symbolu zbrodniczego systemu? Może przy okazji takiej prywatnej, intymnej uroczystości jakaś część zła wyrządzonego Narodowi Polskiemu przez system broniony i reprezentowany przez generała LWP Wojciecha Jaruzelskiego zniknełoby wraz z nim w czeluściach grobu? Przynajmnie symbolicznie. Czemu i komu ma służyć to honorowanie, wbrew woli najbliższej rodziny, człowieka współodpowiedzialnego za wieloletnie zniewolenie narodu? Po co jest potrzebna ta manifestacja siły i hipokryzji rządzących? Czy po to żeby przypominać narodowi kto w Polsce nimi rządzi? Darujcie sobie. Ludzie wiedzą swoje i bez tego
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
