Gdzie się nie pojawi wywołuje wstrząs, ekscytację i oburzenie. A jednak wielu obserwatorów stwierdza, że prezydent Stanów Zjednoczonych głośno i bez ogródek pokazał słabości Europy. Unikał dyplomatycznego owijania w bawełnę i wprost obraził największe postaci sceny politycznej kontynentu, najpierw kanclerz Merkel, potem premier May a i z królową za szybko kroczył. Jednak szybko łagodził sytuację - pokazując swe dwie twarze nie rezygnował ze swoich opinii niczym surowy acz kochający ojczulek.
Jeszcze kilka miesięcy temu wydawało się, że największym problemem Europy są dwa krnąbrne kraje na jej wschodzie a tutaj wraz z przybyciem Donalda Trumpa gruchnęła wieść zawstydzająca, że to w rdzeniu Europy tkwi najwięcej błędnej polityki. Fakt, że krytyka ze strony Trumpa nie została odebrana jako całkowicie tylko obraźliwa, krzywdząca i niesłuszna nie wziął się z refleksji chwili.
Pojawił się w Austrii krytyczny Kurz, niemiecki BAMF uświadomił Niemcom skandaliczną politykę azylową, anty establishmentowe partie zdobyły władzę we Włoszech.
Krytyka Brexitu w wydaniu rządu May, której dokonał Trump w „The Sun” w dniu wizyty u pani premier wywołała konsternację. Jawne poparcie dla ministra Johnsona, jako lepszego kandydata na premiera, a który w przeddzień wizyty opuścił rząd May - to wszystko i jeszcze wiele wpłynęło na ogólny niesmak. A jednak w końcu wszyscy rozstali się w zgodzie.
Fala krytyki przelewa się do dzisiaj przez zachodnie media za „szczyt helsiński”, w którym Trump miał „całkowicie ulec Putinowi i dążyć do zniesienia sankcji na Rosję”. Ale to Merkel buduje z Putinem Nord Stream 2 a Makron dobrze się z nim bawił na finałowym meczu MŚ.
Nawet izraelski „Haarec” skrytykował spotkanie Trumpa z Putinem zapominając, że premier Netanyahu właśnie na kilka dni przed „Helsinkami” opuścił Moskwę a w Dniu Zwycięstwa świętował razem z Putinem nosząc portrety żydowskiego żołnierza bohatera Armii Czerwonej.
Trump pokazuje, że gdy idzie o amerykańskie interesy gotów jest spotkać się z każdym. Zaczęło się od przyjaznych wizyt z szefem rządu Chin, potem było pełne napięcia spotkanie z Kimem a teraz przyszedł czas na Putina, którego Trump spotyka z uśmiechem podobnie jak poprzedników. Trump największych wrogów dla swojej prezydentury widzi we własnym kraju gdzie od początku jego kadencji toczy się proces mający na celu zdyskredytować jego wyborcze zwycięstwo. Jego krytyka pod adresem amerykańskich służb podczas konferencji prasowej z Putinem być może była sporym błędem ale… Trump znalazł się w pułapce. Wywołanie tej kwestii przez dziennikarza spowodowało, że Trump musiałby podważyć legitymizację własnego wyboru na prezydenta. Uznanie wpływu rosyjskich służb na amerykańskie wybory prezydenckie i to w obecności prezydenta Putina byłoby co najmniej niezręczne. Rozmowy Putin - Trump i atmosfera zadowolenia jej uczestników wywołały niemal panikę w Europie i za oceanem.
W Europie nagle ucichły sympatie dla Putina a wzmógł się nastrój przeciwny także w kręgach tradycyjnie popierającej Wschód lewicy. Wszyscy się teraz boją, że to właśnie Trump dogada się z Kremlem. Rozbrojona i liberalna Europa pozostanie samotna i wydana na pastwę wielkich. Już wiadomo, że Trump zabiegał u Putina o zapewnienie bezpieczeństwa Izraela od strony Syrii, o to samo za czym do Moskwy podróżował Netanyahu.
W prasie zachodniej oprócz wielkiej fali krytyki ze strony mediów mainstreamu pojawiają się też inne informacje. Popularność Trumpa w USA rośnie i to właśnie po spotkaniu w Helsinkach. Szef KE Juncker podróżuje do Białego Domu by załagodzić sprawę taryf celnych. Trump spuszcza z tonu w krytyce Europy. Wcale nie prowadzi ugodowej polityki z Chinami czy Koreą Płn. gdy idzie o twarde amerykańskie interesy. Strach przed Rosją sprawił natomiast, że Europejczycy na nowo poczuli się zjednoczeni.
Komentarze