Niezmiernie poruszyła mnie nie tyle wiadomość o propozycji Waldemara Pawlaka, co komentarz osoby, która dzieliła się linkiem do tej informacji.
Waldemar Pawlak zasugerował, aby podniesienie wieku emerytalnego nie obejmowało wszystkich kobiet w kraju. Wkleję cytat i wszystko się rozjaśni:
Wicepremier Waldemar Pawlak zaproponuje, aby dotychczasowe zasady nadal obowiązywały tych, którzy mają więcej dzieci. Jaka to będzie granica? Prawdopodobnie trójka dzieci.
źródło:http://wyborcza.biz/biznes/1,101562,10694044,Masz_wiecej_dzieci__Na_emeryture_pojdziesz_wczesniej.html
I ja naprawdę uważam, że jest to świetny pomysł.
Komentarz, o którym wspomniałem, brzmiał coś w ten deseń: "Rozumiem, że w takim wypadku kobieta, która nie jest w stanie mieć dziecka, będzie zmuszona do wieloletniej pracy w kopalni?".
Analogicznie więc należy zapytać, czy kobieta, która urodziła piątkę dzieci musi z żylakami i wycieńczonym organizmem pracować do 67 roku życia?
Nie chodzi zresztą o to. Oczywiste jest, że gdyby taka ustawa weszła (szczęśliwie) w życie, brała by pod uwagę przypadek bezpłodności. Udokumentowanej badaniami lekarskimi, ustalającymi odpowiedni wiek emerytalny dla takiej kobiety. Gdyby ją dopracować, taka ustawa nie miałaby żadnej luki. Może nie sprawiłaby, że PKB wzrośnie o kilka punktów procentowych, ale uczyniłaby nasze państwo trochę bardziej ludzkim i przyjaznym. Co ma większe znaczenie? To już kwestia indywidualnego wyboru.
