Wszystko zaczęło się w 2003 roku we Włoskim mieście Ivrea, gdzie w ramach pracy magisterskiej powstającej na prywatnej uczelni Interaction Design Institute Ivrea powstała koncepcja stworzenia środowiska programistycznego i sprzętowego, które miało w znacznym stopniu ułatwić programowanie mikrokontrolerów czyli komputerów zawartych w jednym układzie scalonym. Układy te zaszyte w różnych otaczających nas urządzeniach dodają inteligencji naszym pralkom, kuchenkom mikrofalowym, samochodom i telewizorom. Nauczyciele i studenci w Ivrei dostrzegli możliwość wykorzystania takich mikrokontrolerów w interaktywnych instalacjach artystycznych. Problem polegał na tym, że nauczenie się programowania takiego mikrokontrolera stanowiło pewne wyzwanie nawet dla inżyniera a dla większości studentów na artystycznej uczelni, malarzy i rzeźbiarzy, mogło okazać się trudnością nie do przebrnięcia. Drugim ograniczeniem był koszt. Układy takie można było programować tylko wkładając je do specjalnego programatora. Żeby przetestować ich działanie należało przenieść układ na płytkę uruchomieniową. Oczywiście każdy z tych elementów kosztował, co zabawę z mikrokontrolerami czyniło bardzo kosztowną. Problemy te miał rozwiązać projekt, który nazwano „Wire”. Dwa lata później uczelnia w Ivrei przestała istnieć. Projekt „Wire” przetrwał jednak koniec instytucji i był rozwijany dalej choć jego uczestnicy rozproszyli się po świecie. Spośród kilku dostępnych rodzin mikrokontrolerów do realizacji platformy sprzętowej wybrano produkty firmy Atmel. Na bazie projektu „Wire” część jego uczestników rozpoczęła w 2005 roku prace nad kolejnym projektem nazwanym Arduino. Nazwa projektu to imię włoskiego króla z czasów średniowiecza pochowanego w katedrze w Ivrei.
Projekt Arduino zrewolucjonizował świat amatorskiej elektroniki. Rozpowszechniany na zasadach open source /open hardware przyniósł autorom również sukces komercyjny.
Inne tematy w dziale Technologie
