Więzień Ratusza czy ambitny strateg? Rozmowa z Miziołek o prawdziwej twarzy Trzaskowskiego

"Ludzie nie powinni wiedzieć, jak się robi kiełbasę i politykę." — Otto von Bismarck.

 Słowa Żelaznego Kanclerza, choć wypowiedziane wieki temu, zyskują dziś na aktualności, gdy próbujemy przeniknąć kulisy polskiej sceny politycznej. Co kryje się za fasadą oficjalnych komunikatów i medialnych doniesień? Czy publiczny wizerunek zawsze odpowiada rzeczywistości? Instytut Spraw Obywatelskich, w ramach podcastu "Czy masz świadomość?", zabiera nas w podróż do świata, gdzie polityka i osobiste ambicje splatają się w nieprzenikniony węzeł. Tym razem na tapetę trafia postać Rafała Trzaskowskiego, prezydenta Warszawy, a w roli przewodniczki po jego politycznym labiryncie występuje Joanna Miziołek, dziennikarka tygodnika „Wprost” i autorka głośnej książki „Więzień Ratusza. Co o potencjalnym prezydencie Polski mówią jego rządy w Warszawie?”.

Rafał Trzaskowski: Więzień Ratusza czy polityczny gracz?

 W świecie polityki, gdzie każdy ruch jest analizowany, a każde słowo waży się na złoto, wizerunek jest wszystkim. Rafał Trzaskowski od lat pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy polskiej sceny politycznej, z etykietką "prezydenta-intelektualisty" i "nadziei opozycji". Ale czy ta etykietka jest trafna? Joanna Miziołek w rozmowie z Instytutem Spraw Obywatelskich rzuca nowe światło na postać włodarza Warszawy, zmuszając do refleksji nad tym, czy faktycznie znamy Rafała Trzaskowskiego, czy tylko jego starannie wykreowany obraz.

 Miziołek, opierając się na wywiadach z ludźmi z bliskiego otoczenia Trzaskowskiego – politykami, radnymi, znajomymi – demaskuje trzy mity, które narosły wokół jego osoby. Pierwszym z nich jest przekonanie, że Trzaskowski to intelektualista z krwi i kości. Autorka "Więźnia Ratusza" twierdzi, że jego potrzeby intelektualne są jedynie powierzchowne, a warszawskie kręgi akademickie pozostają wobec niego dość zdystansowane. Drugi mit dotyczy jego dostępności i otwartości na ludzi. Miziołek kreśli obraz introwertyka, który, w przeciwieństwie do choćby Donalda Tuska, ma trudności z nawiązywaniem osobistych relacji. Wreszcie, trzeci, i chyba najbardziej intrygujący mit, dotyczy jego prezydenckich ambicji. Dziennikarka sugeruje, że to nie wewnętrzna, paląca potrzeba pcha go ku prezydenturze, a raczej presja i oczekiwania jego najbliższego otoczenia.

Grzegorz Schetyna: Architekt warszawskiej "celi"?

 Miziołek wprost mówi o Trzaskowskim jako o "więźniu". Kto go więzi? Według niej, to swoiste uwikłanie w środowisko polityczne Platformy Obywatelskiej, presja oczekiwań, a także wyborcy, którzy zdają się go źle interpretować. Intrygująco brzmi teza, że to Grzegorz Schetyna miał strategicznie umieścić Trzaskowskiego na stanowisku prezydenta Warszawy, aby tym samym odsunąć go od polityki krajowej. Czy Rafał Trzaskowski sam dał się zamknąć w "złotej klatce" ratusza, traktując go jedynie jako trampolinę do wyższych celów?

 Analiza jego działań w Warszawie, oparta na doniesieniach Miziołek, zdaje się potwierdzać tę tezę. Prezydent Warszawy miał delegować większość spraw dotyczących zarządzania miastem, skupiając się na szerszych, krajowych aspiracjach, czego przykładem może być choćby inicjatywa "Kampus Przyszłości" czy cykliczne kampanie prezydenckie. Napięte relacje z warszawskim oddziałem Platformy Obywatelskiej, szczególnie w kwestii Strefy Czystego Transportu, tylko potęgują wrażenie pewnego dystansu Trzaskowskiego do spraw czysto miejskich.

Cena milczenia i prawo do "Żadnego z powyższych"

 Warto zwrócić uwagę na jeden z najbardziej niepokojących aspektów pracy Miziołek nad książką – strach. Wielu rozmówców bało się otwarcie mówić o Trzaskowskim, co może świadczyć o wysokiej stawce, jaką jest polityka w Warszawie. To skłania do pytania: czy obywatele mają pełny obraz tego, co dzieje się za kulisami władzy?

 Dziennikarka porusza również kwestię prawa do "protestu wyborczego". Czy na kartach do głosowania powinna pojawić się opcja "Żaden z powyższych"? Obecnie Polacy, którzy chcą skreślić wszystkich kandydatów, nie mają do tego prawa, a ich głos jest uznawany za nieważny. To ważny sygnał dla polityków i społeczeństwa – czy brak tej opcji nie ogranicza demokratycznego wyboru?

 W rozmowie z Joanną Miziołek, Instytut Spraw Obywatelskich nie tylko demaskuje mity, ale również zachęca do głębszej refleksji nad naturą polityki i roli obywatela w procesie wyborczym. Jak radzić sobie z dezinformacją? Jak nie być "strzyżonym jak owca"? Kluczem jest krytyczne myślenie i nieustanne zadawanie pytań, nawet tych najtrudniejszych.

Dziś, w dobie wszechobecnych mediów i zalewu informacji, łatwo jest ulec powierzchownym ocenom i gotowym narracjom. Historia Rafała Trzaskowskiego, opowiedziana przez Joannę Miziołek, jest przypomnieniem, że prawdziwy obraz polityków i mechanizmów władzy często różni się od tego, co widzimy na ekranach telewizorów. Zamiast bezrefleksyjnie przyjmować to, co nam się podaje, powinniśmy, zgodnie z myślą Machiavellego, być "zmuszani do zastanowienia się nad swym postępowaniem". Tylko wtedy, gdy będziemy świadomi kontekstu, różnych perspektyw i ukrytych motywacji, możemy świadomie uczestniczyć w życiu publicznym i nie dać się "strzyc jak owce".

_{Oprac. redaktor Gniadek}

Fot. ilust. se.pl