Zawsze w ogniu pytań: Kim jest Jezus z Nazaretu?

„Życie można zrozumieć tylko w dwóch perspektywach: albo jako walkę o prawdę, albo jako ucieczkę przed nią.”

Tajemnica na skrzyżowaniu epok: Kim jest ten, który ma zbawić?

 Wydawałoby się, że postać Jezusa Chrystusa jest czymś z góry wiadomym, pewną stałą w kulturowym krajobrazie świata. Jednak z perspektywy historycznej, teologicznej i społecznej, obraz ten staje się mozaiką pełną sprzeczności, które zmuszają do głębszej refleksji. Był z jednej strony nazwany przez samego Jana Chrzciciela Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata, z drugiej — co pokazuje Ewangelia Mateusza — jego współcześni widzieli w nim "żarłoka i pijaka", przyjaciela grzeszników i celników. Jak to możliwe, że ta sama postać wywołuje tak skrajne osądy?

Tajemnica, symbol i sens. Kim tak naprawdę jest Chrystus dla współczesnego świata?

 W erze, gdzie prawda często wydaje się być subiektywna, próba zdefiniowania Jezusa staje się czymś więcej niż tylko religijnym rozważaniem – jest to próba zrozumienia fundamentów naszej cywilizacji, moralności i tożsamości. Ewangelie i listy apostolskie malują złożony obraz. Mamy tu do czynienia z postacią, która jednocześnie jest Synem Człowieczym, jak i Synem Najwyższego, co już na starcie stawia pytanie o jego boską i ludzką naturę.

Cena za prawdę i nagroda za wiarę: Bilans zysków i strat

 Warto postawić sprawę jasno: przyjęcie lub odrzucenie jakiejkolwiek definicji Chrystusa ma swoje materialne i niematerialne koszty. Zgodnie z Listem do Filipian, On sam "ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi", a Jego śmierć na krzyżu jest symbolem najwyższego poświęcenia. Z perspektywy psychologicznej i społecznej, podążanie za jego naukami oznacza często odrzucenie egoizmu, materializmu oraz łatwych przyjemności na rzecz pokory, służby i miłości bliźniego. To droga, która bywa niewygodna, ale, jak głosi Pismo, prowadzi do zbawienia.

 Jeśli rozumiemy Chrystusa jako "Słowo Boże", które stało się ciałem, jak opisuje to Ewangelia Jana, stajemy przed wyborem: czy chcemy słuchać tego Słowa, które mówi o przebaczeniu, czy ignorować jego przesłanie, co może prowadzić do życia w poczuciu osamotnienia i zagubienia. Z drugiej strony, wielu ludzi, którzy odrzucają jego boskość, znajdują alternatywne ścieżki do etycznego życia, oparte na innych filozoficznych lub humanistycznych fundamentach. To pokazuje, że każdy z nas staje przed indywidualną decyzją, która ma wpływ na nasz los.

 Dla wierzącego, imię Jezus oznacza "On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów", co jest obietnicą i szansą na radykalną przemianę. Dla niego, jak głosi Dzieje Apostolskie, "nie ma w nikim innym zbawienia". To aksjomat, który wymaga pełnego zaangażowania, a co za tym idzie, rezygnacji z innych, potencjalnie kuszących ścieżek życia. Natomiast dla kogoś, kto podchodzi do tej postaci wyłącznie jako do historycznego filozofa czy moralisty, stracić można obietnicę życia wiecznego, a zyskać... co? Wygodną, pozbawioną trudnych wyborów teraźniejszość?

Kto patrzy w lustro?

Pytanie o to, kim jest Chrystus, jest ostatecznie pytaniem o nas samych. Czy wierzymy w jego boskość, czy w to, że był po prostu niezwykłym człowiekiem, to nasza odpowiedź na to pytanie ujawnia nasze najgłębsze wartości, lęki i pragnienia. Jego postać jest jak lustro. To, co w nim widzimy, nie zawsze jest jego odbiciem, ale częściej – naszym.

^{| #Jezus | #Chrystus | #Biblia | #tożsamość | #wiara | #moralność | #społeczeństwo | #kosztydecyzji |}

_{Oprac. redaktor Gniadek}

_{Fot. ilust. facebook.com - Pragnę być taki jak Chrystus}