Ulotka International Communist Current (ICC) mówiąca o podejmowanych w skali międzynarodowej środkach oszczędnościowych i walce pracowników przeciwko nim.
W Grecji, ma miejsce nagromadzenie ogromnego gniewu co czyni sytuacje społeczną iście wybuchową. Obecnie państwo Greckie zadaje liczne ciosy klasie robotniczej. Wszystkie pokolenia, wszystkie sektory zostały mocno nimi dotknięte. Pracownicy sektora prywatnego, sektora publicznego, bezrobotni, emeryci, studenci pracujący na umowy czasowe... Nikt nie został oszczędzony. Klasa robotnicza jako całość jest zagrożona tragicznym ubóstwem.
W obliczu tych ataków klasa robotnicza zaczyna reagować. W Grecji, bardziej niż gdziekolwiek, zaczyna wychodzić na ulicę, strajkować, pokazując, że nie jest gotowa pogodzić się z ofiarami, których domaga się kapitalizm.
Na ten moment, walka nie przybrała jeszcze naprawdę dużych rozmiarów. Greccy pracownicy przechodzą trudny okres. Co robić, kiedy wszystkie media i politycy twierdzą, że nie ma alternatywy poza zaciśnięciem pasa i ratowaniem kraju przed bankructwem ? W,jaki sposób stanąć naprzeciw potwora jakim jest państwo ? Jakie metody walki są potrzebne do przechylenia szali sił na korzyść wyzyskiwanych ?
Przed tymi pytaniami stają nie tylko pracownicy z Grecji, ale na całym świecie.
Tutaj nie może być żadnych złudzeń: “Grecka tragedia” jest tylko przedsmakiem tego, co czeka klasę robotniczą na całym świecie. Stąd “Grecki styl pakietu oszczędnościowego” już oficjalnie zapowiedziany został w Portugalii, Rumuni, Japonii i Hiszpanii (gdzie rząd po prostu obciął płace pracowników sektora publicznego o 5%! ) W wielkiej Brytanii, dopiero uformowany rząd koalicyjny już odsłonił zakres cięć do wykonania. Te wszystkie przeprowadzane równocześnie ataki po raz kolejny pokazują, że pracownicy, niezależnie od narodowości, są częścią jednej i tej samej klasy, która wszędzie ma takie same interesy i tych samych wrogów. Kapitalizm zmusza proletariat do znoszenia ciężkich łańcuchów pracy najemnej, ale te same łańcuchy łączą pracowników ze wszystkich krajów, poprzez wszystkie granice.
W Grecji, nasza klasa braci i sióstr, jest pod atakiem i podjęła walkę. Ich walka jest naszą walką.
Solidarność z Greckimi pracownikami!
Jedna klasa, jedna walka!
Musimy odrzucić wszystkie podziały, które burżuazja stara się nam narzucić. Przeciwko starej zasadzie wszystkich klas rządzących - “dziel i rządź” - musimy podnieść krzyk w stronę wszystkich wyzyskiwanych “robotnicy wszystkich krajów, łączcie się!”
W Europie, różnej narodowości burżuazja stara się nam wmówić, że to wszystko wina Grecji, że to Grecy powinni zaciskać swoje własne pasy. Nieuczciwość ludzi związanych z Grecją, którzy pozwolili krajowi żyć na kredyt od dziesięcioleci i manipulować publicznymi funduszami, są główna przyczyną “międzynarodowego kryzysu zaufania” dla strefy Euro. Jeden po drugim, rządy używają tego nieprawdziwego pretekstu,by wyjaśnić potrzebę zmniejszenia deficytu oraz wprowadzania drakońskich środków oszczędnościowych.
W Grecji, wszystkie oficjalne partie, z partią komunistyczna na czele podburzają nacjonalistyczne uczucia, obwiniają “obce mocarstwa” o ich ataki na Grecję. “Precz z MFW i Unią Europejską!”, “Precz z Niemcami” - to hasła rzucane na demonstracjach lewicy i skrajnej lewicy, robiące świetną robotę dla ochrony Greckiego narodowego kapitalizmu.
Jeśli rynki papierów wartościowych w USA spadają, prowadzi to do niestabilności w całej UE; jeśli zamykane są firmy, to wynik słabości euro, co zaś stanowi utrudnienie dla amerykańskiego dolara i eksportu...
W skrócie: burżuazja z każdego kraju winę zrzuca na swojego sąsiada i szantażuje pracowników: “przyjmijcie ofiary, inaczej kraj będzie osłabiony, a nasi konkurenci wykorzystają nas”. W ten sposób klasa rządząca stara się omamić nas nacjonalizmem, który jest niebezpieczną trucizną dla walki klasowej.
Ten świat podziałów na konkurencyjne narody nie jest nasz. Klasa robotnicza nie ma nic do zyskania będąc przykutą do kapitału kraju, w którym żyje. Przyjęcie ofiary w imię “obrony gospodarki narodowej” to po prostu sposób na przygotowanie gruntu pod dalsze i trudniejsze ofiary jutro.
Jeżeli Grecja jest na skraju przepaści; jeśli Hiszpania, Włochy, Irlandia i Portugalia są jej blisko, jeśli Wielka Brytania, Francja, Niemcy, USA także mają wielki problem to dlatego , że kapitalizm to system, który umiera. Wszystkie kraje są skazane na coraz większe zagłębianie się w ten bałagan. Od 40 lat światowa gospodarka jest w kryzysie. Recesje uderzały jedna po drugiej. Tylko rozpaczliwy ciąg zadłużeń pozwolił kapitalizmowi na utrzymanie obecnej stopy rozwoju. Ale wynikiem tego dziś jest obciążenie długiem gospodarstw domowych, przedsiębiorstw, banków i państw. Upadłość Grecji jest karykaturą historycznego bankructwa tego systemu wyzysku.
Klasa rządząca musi podzielić się z nami: potrzebujemy solidarności!
Siłą klasy robotniczej jest jej jedność!
Plany oszczędnościowe są bezpośrednim atakiem na nasze ogólne warunki życia.
Jedyną możliwą odpowiedzią jest zatem ogromny ruch pracowniczy. Nie da się odpowiedzieć na te ataki samotną walką, w swojej własnej fabryce, szkole lub biurze, w izolacji i spokoju. Walka na masową skale jest koniecznością. Jest to jedyna alternatywa dla bycia zduszonym pojedynczo i możliwość na zredukowanie ubóstwa.
Ale to , co robią związki zawodowe, ci oficjalni “specjaliści” od walki ? Organizują strajki w pojedynczych miejscach pracy... nigdy nie próbując ich połączyć, zjednoczyć. Aktywnie zachęcać do przerwania podziałów, zwłaszcza między pracownikami prywatnego i publicznego sektora. Wyprowadzają robotników na bezpłodne “dni akcji”. W rzeczywistości to specjaliści od dzielenia klasy robotniczej. Związki zawodowe są równie biegłe w zaszczepianiu nacjonalizmu. Przykład: najpopularniejszym hasłem związków od połowy marca jest “kupuj Greckie!”
Podążanie za związkami zawodowymi zawsze oznacza drogę do podziałów i klęski. Pracownicy muszą wziąć walkę w swoje ręce, organizując zgromadzenia ogólne, podejmując decyzje w sprawie żądań i haseł, które zostaną podniesione przez wybranych delegatów, którzy mogą być odwołani w każdym momencie i przez wysyłanie dużych grup delegatów dla podjęcia dyskusji z innymi grupami pracowników z najbliższej fabryki, biura, szkoły, szpitala w celu zachęcenia ich do przyłączenia się do ruchu.
Wykraczajcie poza związki zawodowe, odwagi, przejmijcie kontrole nad walką, krok po kroku przyłączajcie inne sektory pracowników... to wszystko wydaje się bardzo trudne. To jedna z przeszkód w rozwoju walki dzisiaj: klasa robotnicza nie ma zaufania do siebie samej. Nie jest jeszcze świadoma ogromnej siły jaką posiada w swoich rękach. Na razie, gwałtowność ataków jest dyktowana przez kapitalizm, brutalność kryzysu gospodarczego, brak pewności siebie proletariatu - wszystko to wywiera paraliżujący efekt. Odpowiedź pracowników nawet w Grecji, w dalszym ciągu jest znacznie poniżej tego czego wymaga sytuacja. Mimo to przyszłość należy do walki klasowej. Jedyną drogą,by powstrzymać atak jest tworzenie coraz bardziej masowych ruchów.
Niektórzy ludzie pytają: “po co takie walki? Dokąd to prowadzi? Ponieważ kapitalizm jest w stanie upadłości i żadne reformy nie są możliwe, czy nie oznacza to, że nie ma drogi wyjścia ?” I rzeczywiście, w tym systemie wyzysku, nie ma drogi wyjścia. Ale odmawiając bycia traktowanym jak psy wspólnie walcząc podejmujemy się obrony naszej godności. Oznacza to , że trzeba zdawać sobie sprawę, że solidarność istnieje w tym świecie konkurencji i eksploatacji oraz, że klasa robotnicza jest na prawdę w stanie przywrócić to ludzkie uczucie do życia. A,wtedy może pojawić się obraz innego świata, świata bez wyzysku, narodów i granic, świata dla ludzi nie dla zysku. Klasa robotnicza może i musi mieć do siebie zaufanie. Tylko ona jest w stanie zbudować to nowe społeczeństwo i przeprowadzić je przez to, co Marks nazywał “skokiem z królestwa konieczności do królestwa wolności”.
Kapitalizm to bankrut, ale inny świat jest możliwy: komunizm!
International Communist Current, 24 Maja 2010
Źródło: libcom.org
Tłumaczenie: grecjawogniu.info
