Po co jest opozycja?

Gdybym szukał definicji opozycji to szedłbym drogą brytyjską. Opozycja Jej Królewskiej Mości. Czyli to nie jest opozycja wobec Rządu Jej Królewskiej Mości, to jest Opozycja która należy do Jej Królewskiej Mości, jest po prostu podporządkowana jednym z organów brytyjskiego Państwa. Ba! Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że w ustroju brytyjskim Opozycja jest jednym z organów władzy.

 

W Polsce opozycję definiuje się całkowicie inaczej. Najczęściej się słyszy o podziale na opozycję konstruktywną i destrukcyjną, przy czym ta pierwsza – konstruktywna, jest raczej bytem mitycznym, którego nikt, a zwłaszcza w ten czas rządzący Polską nigdy nie wiedzieli ani o niej nie słyszeli. Ten podział można historycznie uzasadnić tym, że o ile w przypadku brytyjskim opozycja była oddzielona od czynników zagranicznych kanałem La Manche i dzięki temu mogła się bardziej skupić na realizowaniu interesów brytyjskich, tak w Polsce opozycja od czynników zagranicznych nie była niczym ograniczona, a nawet bardzo często była związana z nimi szerokiej maści pokwitowaniami, listami płac, donacjami etc. – co można ująć w jednym słowie określającym naszą opozycję – rublochłapy. Tak więc opozycja w Polsce o ile była organem władzy, to zazwyczaj mocarstwa obcego.

 

Jakie korzyści Brytyjczycy wyciągają z istnienia opozycji? Otóż porównałbym je do metody dobrego i złego gliniarza, ponoć jednej z najbardziej skutecznych metod śledczych. Rząd brytyjski zapewnia swoich amerykańskich sojuszników o tym, że w pełni popiera ich plany, ale nie może niestety tak oficjalnie, bo opozycja u nich ma odmienne zdanie, i mocno na nich naciska, a przecież amerykanie powinni wiedzieć, że jak opozycja w Brytanii dostanie się do władzy, to wtedy z poparcia zupełnie nic. Albo. Rząd Brytyjski idzie na mocniejszą konfrontację z Rządem Radzieckim, a równocześnie opozycja ogłasza, że tak nie można, i trzeba wiedzieć w Sowietach przyjaciół. I wtedy Rosjanie wiedzą, że muszą tak rozgrywać swoją politykę wobec Brytyjczyków aby nie narazić tych najżywotniejszych interesów całej Brytanii i tym samym nie stracić sobie przyjaciół z brytyjskiej opozycji.

 

Należy pamiętać także o korzyściach z istnienia opozycji w polityce wewnętrznej. Partia rządząca wie, że istniejący Gabinet Cieni opozycji na bieżąco monitoruje jego politykę i jest w każdej chwili gotów do przejęcia władzy, więc jeżeli Partia Rządząca coś popsuje i odda władzę, to natychmiast wejdzie opozycja ze swoim programem, a więc nie będzie groziło Brytanii i interesom brytyjskim chaos i bezkrólewie. Traktując opozycję jako partnera w rządzeniu krajem Rządzący wiedzą, że jak coś popsują to opozycja jak przyjdzie do władzy, nie będzie się zajmować Trybunałami Stanu dla nich, tylko od razu skupi się na rządzeniu, a byłym rządzącym pozwoli w spokoju osiąść na życiu prowincji i da możność pisania wspomnień. Przede wszystkim zaś i rządzący i opozycja wie, że interes brytyjski jest zabezpieczony z każdej strony.

 

U nas niestety w to wszystko jest wmieszane morze wzajemnej złośliwości. Opozycja najlepiej jakby zawsze chwaliła i przyznawała rację rządzącym. I tu już nasza polityka zagraniczna traci szerszą możliwość działania. Mógłby przecież Premier udawać przyjaciela jakiegoś obcego państwa, sympatyzować z jego propozycjami, a równocześnie w ostatnim momencie wycofać się z tego poparcia, mówiąc owszem wasza propozycja traktatu jest ze wszechmiar słuszna, ale mnie opozycja za to zlinczuje, jakbyście nam mogli dać jeszcze jakieś koncesje, to może przekonałbym opozycję. A gdzie tam. U nas rządzący będą zawsze pierwsi do wychłostania opozycji.

 

Ostatnio nawet dowiedziałem się, że szczytem małpiej opozycyjnej złośliwości jest organizowanie przez nią konferencji na Zamku Królewskim w Warszawie. Zamek przecież należy do Państwa, Państwo należy do obecnie rządzących, a opozycja… opozycja nie należy do Państwa, opozycji z państwa należy się wyzbyć!