Głodnych nakarmić, spragnionych napoić, podróżnych w dom przyjąć... Przybyło ostatnio świadomych katolików w mediach społecznościowych. I wypadałoby się radować z upowszechnienia tych uczynków miłosierdzia, gdyby nie fakt, że owi głodni wciąż pozostają nie nakarmieni, spragnieni nie napojeni, a podróżni, których owe apele dotyczą wciąż koczują w namiotach. I o ile skuteczna pomoc potrzebującym byłaby godna pochwały, to widoczny, rażący brak roztropności, nie pozwalający skutecznie pomóc rodzi podejrzenie, że owi neofici, niespecjalnie chcą pomagać, ale raczej głośno nawoływać na ulicach, aby ich chwalono. Niepokojące podejrzenia każą zapytać od kogo odbierają za to swoją nagrodę? Cóż bowiem uniemożliwia komukolwiek gorliwie pragnącemu realizować uczynki miłosierdzia przejść przez granicę tam, gdzie wprawdzie nie ma kamer, ale i strażników i przyjść z pomocą po stronie białoruskiej? Oczywiście rodzi to ryzyko aresztowania i szykan ze strony białoruskich służb, ale kierującym się miłością bliźniego takie poświęcenie może zostać prawdziwie wynagrodzone. Być może zachowują się tak przez swoją naiwność. Trzeba nam więc roztropnie stosując się do biblijnych przykazań zarówno nieustająco wspierać autentycznie potrzebujących, jak i nieumiejętnych pouczać. A roztropnością się kierując szczególnie rozważyć granice gościnności w duchu zarówno nakazów ewangelicznych, jak i przestrogi z Mądrości Syracha:
Nie wprowadzaj do swego domu każdego człowieka,
różnorodne są bowiem podstępy oszusta.
Jak kuropatwa na przynętę w klatce,
tak serce pysznego:
jak szpieg wypatruje upadku,
podając dobro za zło, przygotowuje zasadzkę
i najlepszym twym postępkom przygania.
Od iskry stos węgli zajmuje się ogniem,
a człowiek niegodziwy czyha na krew.
Strzeż się człowieka złego, bo knuje niegodziwości,
by nie sprowadził na ciebie hańby na zawsze.
Przyjmij obcego do domu, a wtrąci cię w zamieszanie
i oddali cię od twoich najbliższych.
