Wywracanie stolika?

W końcu woda zalała dom i człowiek zginął. Staje przed Bogiem z pretensjami:  dlaczego mnie nie uratowałeś? Przecież ja tak bardzo Ci ufałem! Bóg na to: przecież aż trzy łodzie ratunkowe ci przysłałem – czemu nie chciałeś skorzystać?

Parafrazując: Bóg dał Polakom szansę na ratowanie swej Ojczyzny. Zdawać by się mogło, że w tym jednym PiS i Konfederacja się zgadzają: dalsze rządy Donalda Tuska prowadzą do katastrofy. Mogło się zdawać – do momentu, gdy Metzen przypomniał sobie, że „PiS – PO to jedno zło”, albo też wzięła w nim górę chęć zademonstrowania: nieważne, który z was będzie rządził, ja wam pokażę, że to ode mnie zależy. No i od tego, który bardziej wiarygodnie mi coś obieca. Jaki mają sens te obietnice w sytuacji, gdy obie strony są przekonane, że walczą o życie? Nieważne! Liczy się ta chwila satysfakcji!!!!
Gdyby prawica naprawdę uważała, że ważą się losy kraju – te negocjacje wyglądałyby zupełnie inaczej. Inny byłby przedmiot rozmowy. Plemienne walki prowadzą do podporządkowania dobra kraju wzajemnej nienawiści. Dlatego „wywrócenie stolika” to już nie jest rewolucyjna myśl poszukiwania czegoś lepszego (innego), ale szukanie tratwy ratunkowej. Gdy PiS stanął pod ścianą po wyborach parlamentarnych – był gotów oddać władzę w ręce PSL, byle powstrzymać Tuska. Nic nie wskazuje na to, by teraz nie był skłonny podobnego gestu wykonać w kierunku Konfederacji. Kosiniak-Kamysz nie skorzystał z okazji, gdyż przez lata walki o wpływy na wsi partie te stały się naturalnym wrogiem. W przypadku Konfederacji jest inaczej. Gołym okiem widać, że dziadki od Kaczyńskiego tworzą wokół siebie klub seniora, gdy tymczasem Mentzen to  dynamiczny człowiek, trafiający do młodych. Co więc stoi na przeszkodzie, by skorzystał z okazji i naprawdę wywrócił stolik?