...oczy. Tak brzmi przysłowie. Z przysłowiami nie warto walczyć. Ale warto się zastanowić... Czy one nie działają tylko w jednej płaszczyźnie. Bo oczy mogą być wielkie, ale czy wtedy głębia też jest większa? Czy człowiek widzi więcej? Wygląda na to, że zdecydowanie mniej.
Z uwagi na coraz częściej powtarzane banialuki o tym, że osoby wstrzymujące się z decyzją o wzięciu udziału w ogólnoświatowym wyszczepianiu robią to pod wpływem strachu, bo przed podjęciem decyzji pytają o wyniki badań dotyczących bezpieczeństwa i skutków ubocznych przyjmowanych preparatów, postanowiłem zapytać tych, którzy już się zaszczepili, dlaczego zdecydowali się na taki krok. Okazuje się, że ponad 60% osób, które zdecydowały się wziąć udział w ankiecie przyznaje, że decyzja o szczepieniu została podjęta pod wpływem strachu. Jego podłoże było różne, ale – co zwykle powtarzam – strach nie jest dobrym doradcą. Czy w tym wypadku był dobrym?
Co mnie skłoniło do zaszczepienia się przeciw covid-19?
- Strach przed śmiercią.
- Strach przed hospitalizacją.
- Strach przed zachorowaniem na covid-19 i możliwością powikłań.
- Strach przed tym, że mogę być bombą biologiczną roznoszącą zakażenie.
- Strach przed utratą pracy, usunięciem z DPS lub usunięciem dziecka ze szkoły.
- Strach przed odrzuceniem i wykluczeniem przez znajomych lub rodzinę.
- Strach przed nazwaniem mnie szurem, płaskoziemcem, wrogiem ludzkości, szkodnikiem, zwolennikiem dziwnych teorii...
- Strach przed niemożnością wyjazdu za granicę (np. na narty do Chorwacji).
- Strach przed zakazem wstępu do kina, kawiarni, na duże imprezy lub lub odmową przyjęcia do szpitala na umówiony zabieg medyczny.
- Chcę mieć święty spokój.
- Chcę w ten sposób sponsorować dalsze badania nad preparatami genetycznymi, które są przyszłością medycyny.
- Nie jestem przekonany(-a) i nie biorę udziału w wyszczepianiu.
Wyniki ankiety: TUTAJ>>>
