Naukowiec Bóg - אלהים מדען

Przyglądając się temu światu nie mam wątpliwości , że mam tu do czynienia z wielką gromadą dzieci. Mimo iż jedne wyglądają młodo, inne dorośle, a jeszcze inne staro, to i tak niczego to nie zmienia, bowiem jedne szkraby od drugich niczym się nie różnią, oprócz jakości używanych przez się zabawek. Bo i czym różni się grono pięciolatków bawiących się w sklep, od grona seniorów bawiących się w taki sam sklep? Pięciolatkowie sklepowe towary mają ot tak, na wyciągnięcie ręki, natomiast seniorzy muszą się sporo napracować, nim dany towar w sklepie zaistnieje. Czym różni się zabawa w wojnę gromady przedszkolaków, od takiej samej zabawy starych chłopów? Tylko używanymi do zabawy rekwizytami. Przedszkolak bawiący się w wojnę wygląda tak;

Natomiast tata takiego młodzieńca wygląda tak;

Kiedy przeanalizujemy wszystko co tu istnieje w sposób pokazany wyżej, nie będziemy mieli najmniejszych wątpliwości, że non stop bierzemy udział w zabawie, a nie mając świadomości tego holiłudu, często popadamy w rozmaite rozterki, a nawet i w jakieś głębsze olabogi czy wenuwejty. Jako wieloletni biblijny student z całą odpowiedzialnością stwierdzam, że wszystko co się tu wydarzyło absolutnie nie ma nic wspólnego z PRAWDĄ - taką jaką zwykliśmy ją rozumieć, bo czy wydarzenia zaistniałe w komputerowej grze można nazwać PRAWDĄ? Może i można, lecz ja z racji wieku obrazków komputerowych PRAWDĄ nie nazywam, stąd też i nie ubolewam, gdy któraś z postaci tej gry skuchy dokona, kończąc tym samym rozgrywkę, bowiem wciskając odpowiedni przycisk, natychmiast przywracam tę postać do gry zwanej życiem.

Stawiam tezę, iż nasi Rodzice opowiedzieli nam właśnie cybernetyczną bajkę, jak na prawdziwych naukowców przystało, gdyż stwierdzili, że edukacja zaczynająca się od bociana czy kapusty, pochłania mnóstwo czasu i energii, tylko po to, by w rezultacie szkrab jeden z drugim tak czy siak dowiedział się skąd to na świecie dzieci się biorą. Dlaczego nasi rodzice wybrali taki właśnie system edukacji? Otóż wyjaśnili nam to w Książce. Wszelkie TABU , przez dzieci natychmiast zostanie złamane, zatem i sensu większego nie ma czegokolwiek przed nimi ukrywać;

Rdz2,16

16 A przy tym rodzice dali dzieciom taki rozkaz: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możecie spożywać według upodobania; 17 ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno wam jeść... - BT

Gdy tylko rodzice zakazali wsadzać dzieciom nosa tam gdzie jeszcze dla nich za wcześnie, pierwsze co pociechy zrobiły, to właśnie w to miejsce nosa wściubiły;

Rdz3,2 - 6

2 Dziewczynka odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, 3 tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, rodzice powiedzieli: Nie wolno wam jeść z niego... 4 Wtedy rzekł wąż do dziewczynki... 5 wiedzą rodzice , że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak rodzice będziecie znali dobro i zło». 6 Wtedy dziewczynka spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu bratu, który był z nią: a on zjadł. - BT

Jak nietrudno się domyślić, powyższa rajska historia stanowi alegorię o pewnej KSIĄŻCE , w której to została zapisana cała ówczesna wiedza naszych rodziców. Ów Książka zastała podzielona na rozmaite owoce ogrodu, z których spożywać dzieciom było można, bowiem zawarta była w nich wiedza adekwatna do dziecięcej świadomości, by mogła być sukcesywnie zwiększana. Czyż nie tak właśnie my czynimy teraz ? Nikt z nas nie rozpoczyna edukacji własnego dziecka od zawiłości związanych z konstrukcją bomby zegarowej, lecz dawkujemy dzieciom wiedzę , adekwatnie do ich stanu świadomości. Dlaczego tak czynimy? Ano dlatego, że jesteśmy obrazami naszych rodziców.

Jak widać, nasi rodzice swej wiedzy nigdy w bunkrze przeciwatomowym przed nikim nie chowali, tylko poprosili , by nosa nie sadzać w rzeczy szkrabom nieprzeznaczone. Skoro zaczarowaną Książkę jednakowoż z jabłonki wzięliśmy, to i bajka w niej zawarta okazała się być jakby tu wicie rozumnicie powiedzieć - nie za bardzo dla dzieci bożych przyjemna, ale za to niezwykle pouczająca, potwierdzająca odwieczną znaną wszystkim PRAWDĘ, że naszych rodziców zawsze słuchać należy.

Osobiście uznaję , że to czego światy poszukiwały, właśnie zostało OBJAWIONE, zdając sobie jednocześnie sprawę, że kogo jak kogo, ale wiejskiego chłopa to nikt panie święty słuchał tu nie będzie i szczerze powiedziawszy, nie ma to dla mnie żadnego znaczenia, gdyż wiem, że nic wielkiego już tu się tu nie wydarzy, a jeśli kto by się bardzo upierał żeby się wydarzyło, to oczywiście może się upierać, lecz uwieńczenie swego dzieła sromotą ma zapewnione już teraz.

Nie mam pojęcia jak to wszystko ma się zakończyć, a ściślej ZACZĄĆ. Jedyne co przychodzi mi do głowy to PRZEBUDZENIE z odwiecznego OOBE, pod działaniem którego wszyscy non stop się znajdujemy, jako gliniane naczynia w ręku garncarza - czytaj, jako dzieci w ręku własnych rodziców. Nie wiem jak kto, ale ja już dorosłem by rozumieć podstawowe przesłanie - wszyscy braćmi jesteśmy, a władza stanowi ohydę, o której nie chcę nawet pamiętać.

Jakby tu wicie rozumnicie nie kombinować, trochę narozrabialim w tymże cybernetycznym śnie, tak, że świat ten przestał już nawet wierzyć łzom...

Powiedz, jak to jest, że świat płacze cały czas? Gdy przychodzisz na ten świat płaczem witasz go i gdy drogi kres ludzie płaczą też. Urodziny, ślub czy chrzest zaraz płacze ktoś , zaraz łezka jest. Radość albo gniew umie ronić łzy ... za dużo jest na tym świecie łez...

Wielu z nas marzy o powrocie do domu, pragnąc spokoju i wytchnienia. Wieki wybuch szaleństwa osiągnął swe apogeum dawno temu, niechaj przeto wraca już wszystko do rodzinnego domu, o którym śnimy od dawna...