11. rocznica katastrofy smoleńskiej.
To taki czas w którym ożywają wspomnienia z tamtego dnia. Jeszcze w moim zwyczaju nie było zaczynanie dnia od prasówki, ale od mszy św. i wizyty na cmentarzu gdzie wypełniałam swoje zobowiązania. To tutaj właśnie spotkałam prawie wiekową, zapłakaną znajomą. To od niej dowiedziałam się że Rosjanie zabili prezydenta!
-Tylko oni są do tego zdolni, powiedziała - i wiem co mówię. Dla nich nic nie jest święte, a do swoich celów są gotowi mordować w bardzo perfidny sposób.
To z jej rodziny zginęli w Katyniu strzałem w tył głowy, to z jej rodziny najbliżsi mężczyźni zesłani byli na Syberię, a one kobiety od małych dziewczynek po babcie, tutaj, do Polski. Cały majątek gromadzony przez pokolenia, skonfiskowany.
To właśnie od niej dowiedziałam się o katastrofie i kiedy podzieliłam się tą wiadomością z jedną z bliskich mi osób, zaraz zaatakowana zostałam stwierdzeniem że to chyba ja zwariowałam. Wiesz co by to było! Skandal na cały świat!
No właśnie. Skandal. Tak myślało wielu Polaków, ale inni pamiętali Katyń i dobrze znali metody jakimi posługiwali się Sowieci. Kłamstwo i spychanie winy na innych.
Dzisiaj od tych "myślących inaczej" dowiadujemy się że to odgrzewany kotlet. Dla nich to właśnie ważniejsze jest dobre samopoczucie Putina i Merkel, od śmierci najznakomitszych Polaków przyrównywanych do kotleta.
Dla mnie nie ważne jest to co powie Macierewicz w Raporcie. Mądrzy inaczej i tak to będą sprowadzać do "kabelka prezydenta" .Małymi kłamstewkami zabijać Wielkie Kłamstwo Smoleńskie.
