Objawienia w Medjugorie wg. Jana Pawła II oraz Bractwa Piusa X

Prawda historyczna o objawieniach

Wiarygodnym źródłem informacji na temat objawień w Medjugorie jest książka "ŚLADEM OBJAWIEŃ MARYJNYCH. Zapis dziennikarskiego śledztwa" wydana w 2004 roku. Latem 1995 roku Randall Sullivan udał się do Medjugorie jako ateista, aby zrozumieć fenomen objawień maryjnych. Jego miejscowym przewodnikiem był o. Slavko Berberić. 

W 1999 roku byłam tam i moje wspomnienia pokrywają się z doświadczeniami autora wspomnianej książki.

Innym bardzo wiarygodnym źródłem informacji są dwie książki Antonio Socci, tj. "TAJEMNICA MEDJUGORIE" i "TAJEMNICE JANA PAWŁA II". 

W chwili pierwszych objawień Matki Bożej wioska Medjugorie leżała na terenie komunistycznej Jugosławii. Film z 1995 roku, nakręcony na bazie dokumentów, dobrze oddaje atmosferę tamtych dni.

Jugosłowiański reżim komunistyczny nie chciał, aby powstało nowe miejsce kultu maryjnego.

Kiedy były pierwsze objawienia, papież leżał z Poliklinice GEMYLLI po zamachu na jego życie. Od początku był przekonany, że objawienia te mają nadprzyrodzony charakter.

Uwzględniając zmieniającą się sytuację polityczną papież Jan Paweł II dążył, aby informacja o objawieniach w Medjugorie była przekazywana wiarygodnie. 

Międzynarodowa komisja ds. objawień z Medziugoria, grupa czternastu ekspertów, na czele której stał kard. Camillo Ruini, została powołana 17 marca 2010 przy  Dykasterii Nauki Wiary.  Wydała ona pozytywną opinię na temat pierwszych siedmiu objawień, do których doszło między 24 czerwca a 3 lipca 1981 r.

Historia Bractwa Piusa X

Bractwo Piusa X powstało w dniu 1 listopada 1970 w łonie Kościoła rzymskokatolickiego z inicjatywy arcybiskupa Marcela Lefebvre’a. Abp. Marcel Lefebvre odmówił zaakceptowania zmian następujących po II soborze watykańskim, pociągając za sobą innych, równie konserwatywnych księży francuskich.  Nie udało się dojść do kompromisu z abp.  Marcelem Lefebvre’em ani papieżowi Pawłowi VI, ani Janowi Pawłowi II.

... W 1975 r. bez zgody miejscowego ordynariusza udzielił {abp. Marcel Lefebvre) święceń 3 klerykom, co spowodowało utratę przez Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X aprobaty Kościoła. Po powtórnym wyświęceniu kilku kapłanów wobec Marcela Lefebrvre została zastosowana suspensa a divinis. 30 czerwca 1988 roku nie mając zgody Rzymu (bulli nominacyjnej) udzielił święceń biskupich (sakry) czterem prezbiterom: Bernardowi Fellay, Alfonsowi de Galarreta, Bernardowi Tissier de Mallerias i Richardowi Williamsonowi. Papież Jan Paweł II w motu proprio „Ecclesia Dei” ogłosił, że zarówno przez samego arcybiskupa, jak i 4 biskupów wyświęconych bez mandatu papieskiego, zaciągnięta została ekskomunika latae sententiae (wiążącą mocą samego prawa). ... /link/

Dziwne tłumaczenie się Bractwa Piusa X:

... Jan Paweł II ogłosił w motu proprio Ecclesia Dei adflicta, że abp Lefebvre i czterej wyświęceni przezeń biskupi zaciągnęli na siebie ekskomunikę latae sententiae (wiążącą mocą samego prawa), ponieważ udzielenie święceń biskupich miało miejsce bez mandatu Stolicy Apostolskiej. FSSPX nie zaakceptowało tej decyzji. Powołując się na pkt 7 kanonu 1323 KPK argumentowało, że ekskomunika była od samego początku nieważna, gdyż zakazany czyn Lefebvre popełnił sądząc, że jest w stanie wyższej konieczności, związanej z kryzysem w Kościele, co zgodnie z kodeksem prawa kanonicznego zwalnia go z kary ekskomuniki, nawet gdyby się mylił. ... /link/

Ostry spór pomiędzy Bractwem Piusa X a Watykanem trwał latami, został on opisany na stronie Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X

Pseudo-prawda o objawienia Bractwa Piusa X

W 2025 roku wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski wydał książkę Michaela Daviesa  "Medziugorie. Pierwszych dwadzieścia jeden lat 1981–2002. Na podstawie źródeł."

Michael Treharne Davies (1936-2004) – brytyjski nauczyciel, tradycjonalista katolicki, autor wielu książek na temat kondycji katolicyzmu po Soborze Watykańskim II.  Od 1992 roku do swojej śmierci był prezesem Międzynarodowej Federacji „Una Voce”. Celem organizacji jest obrona i propagowanie klasycznego trydenckiego rytu Mszy świętej. Organizacja ta jest niezależna od władz watykańskich.

Michael Davies wiele wysiłku poświęcił sprawie demaskowania "rzekomych" objawień w Medjugorie oraz obronie abp. Marcela Lefebvre’a (1905-1991).

Prawdą jest, że:

• W latach 1980-1993 biskupem diecezji mostarsko-duvnijskiej był bp Pavao Žanić. Początkowo bp Žanić był bardzo przychylny objawieniom maryjnym w Medjugorie. W sierpniu 1981 służba bezpieczeństwa wezwała biskupa do Sarajewa na rozmowę, po tej rozmowie zmienił zdanie.
• W latach 1993-2020 biskupem diecezji mostarsko-duvnijskiej był bp Ratko Perić. Bp Perić podważał wiarygodność objawień maryjnych w Medjugorie, ale równocześnie biskup ten nie uznawał żadnych prywatnych objawień, nawet w Fatimie.

W Polsce także mieliśmy kapłanów, którzy współpracowali ze Służbami Bezpieczeństwa. Podobna sytuacja była w wielu państwach, w tym również w Hercegowinie. Cechą charakterystyczną jest, że nikt NIE MUSI WIERZYĆ W OBJAWIENIA PRYWATNE, nie musieli w nie wierzyć również lokalni biskupi. 

Pan Jacek Schmidt ma obsesję, aby wszystkim udowadniać, że objawienia w Medjugorie mają charakter demoniczny. MOŻE KTOŚ MI WYJAŚNI, SKĄD BIERZE SIĘ TAKA OBSESJA (???). Gdyby to była tylko obsesja, to drobiazg, ale p. Jacek swoje teorie uwiarygadnia kłamstwami. Niestety część tych kłamstw dotyczy polskiego papieża.

Kto przeczyta książkę Antonio Socci TAJEMNICE JANA PAWŁA II, pozna bliżej wspaniałego, uduchowionego kapłana ze zdolnościami mistycznymi. Wcześniej pisałam o konsekwencjach zawierzenia Rosji w dniu 25 marca 1984 roku. Antonio Socci przedstawił hipotezę, jak objawienia w Medjugorie wpłynęły na rozpad bloku państw socjalistycznych. 

Chciałabym, że moi Rodacy polskiego papieża zapamiętali jako MARYJNEGO WOJOWNIKA,  a nie jako ofiarę dawnych sporów wyznawców Bractwa Piusa X.

W drugiej części nagrania p. Jacek Schmidt ośmiesza o. Jozo Zovko. Kapłan ten był bohaterem załączonego na początku filmu  GOSPA oraz dodaję inne o nim nagranie.

Medjugorie to centrum duchowości świata, 
miejsce, gdzie może odrodzić się kościół katolicki.

Komuś zależy, aby tak się nie stało.