opisując całkowicie amatorsko i w wielkim uproszczeniu patową sytuację w krajowym systemie sądowniczym, w którą wmanewrowali nas (i siebie) jego pożal się Boże reformatorzy, można stwierdzić, że problem sprowadza się obecnie do dwóch zasadniczych kwestii: ustanowienia odpowiedniego organu mającego rozstrzygać sprawy dyscyplinarne sędziów oraz rozwiązania deliktu tzw. neosędziów, desygnowanych przez wadliwie powołaną Krajową Radę Sądownictwa, przez co ich status, obciążony wadą prawną, staje się wątpliwym …
rozwiązanie pierwszej kwestii wydaje się prostsze – wystarczy wskazać prawidłowo powołany organ, z odpowiednimi kompetencjami, będący prawdziwym Sądem (w przeciwieństwie do obu dotychczasowych Izb) oraz wykluczyć z jego składu neosędziów – chociażby poprzez wymóg minimalnego stażu, nie mniejszego niż np. siedem lat …
gorzej z neosędziami w sądach powszechnych, bo tu nie pomogą żadne podejmowane od środka lub od końca kombinacje - i należy cofnąć się do praprzyczyny, czyli rozwiązać obecną KRS, po czym już prawidłowo (!) powołać nową, a następnie niech ona ponownie desygnuje, legalizując (może być zbiorczo) niech już będzie że wszystkich sędziów, wskazanych przez swą poprzedniczkę …
na co za chiny z tajwanem nie zgodzi się Solidarna Polska …
a potem należałoby przeprowadzić podobną operację ponownego ich mianowania, na co za chiny z tajwanem się nie zgodzi Prezydent …
stojący na stanowisku, że z racji jego nadzwyczajnych prerogatyw, legitymacja i status neosędziowów są święte i niepodważalne (nawet gdyby sędzią został mianowany przypadkowy dostawca pizzy) i tutaj nic nie może być zmieniane, z czym - i nie tylko - za chiny z tajwanem nie zgadza się Komisja Europejska, blokując nam środki z KPO i nie tylko …
z czym, za chiny z tajwanem, nie zgadzamy się wszyscy ...
