Duch wprawdzie ochoczy ale ciało mdłe - to cała istota tzw. ludzkiej wielkości/słabości (niewygodne skreślić). Człowiek to wielka, przemądrzała głowa, serce słabe i podatne na byle jaki lęk, oraz tułów, ręce i nogi całkiem do niczego. Człowiek jest zdolny do formułowania wielkich idei i zupełnie upośledzony w ich realizacji. Idee trzeba nie tyle wymyślać, co ich poszukiwać w Słowie Bożym i Bożych natchnieniach - wtedy o ich realizację zadba Ten od Kogo pochodzą, ja będę tylko małym, ledwie nadającym się do użycia, narzędziem. Wtedy moja słabość przestaje się liczyć, gdy ja przestaję liczyć na mój umysł i oddaję go Bogu w wieczystą dzierżawę.
