Człowieka "szukającego" Boga można porównać do pewnej żaby, która nie dość że niezdarnie człapie po ziemi, ze szczególnym upodobaniem błota, to ponadto dumnie nadmuchuje swoje wole zasłaniając sobie pole widzenia. Jak może znaleźć Boga taki balon pychy? Mimo że Bóg "schował się" niczym tata swojemu małemu dziecku, gdzieś za krzesło, lub za szklane drzwi i wystarczy tylko mieć oczy otwarte. Aby mieć oczy otwarte i widzieć, trzeba też precz odrzucić to co zasłania mi Boga, czyli moją pychę przede wszystkim! Boże bądź miłościw mnie grzesznemu! Przywróć mi piękno i czystość, którymi już kiedyś mnie obdarzyłeś! Zatrzymaj moją skłonność do grzechu i daj mi widzieć ten grzech! Ślepota na Boga, to zarazem ślepota na grzech - aż wstyd iść do spowiedzi!
