Dzień kolejny już minął. Bezpowrotnie. Nawet "ludzie sukcesu" zauważają w pewnym wieku, że czas "bardzo szybko biegnie". To jest właśnie nadzieja dla zagubionej ludzkości: czas! Zwykły czas! Coś co umyka i co nawet definicji się wymyka - to coś ucisza ostatecznie każdego mądralę i krzykacza: "Spotkała go święta Kunegunda: no i jak pan teraz wyglunda?"
Boże daj mi siły potrzebne do życia zgodnego z Twoją Wolą, ale daj też pokorę. Pokora to jest to, jedyna rzecz na ludzką miarę, której boi się czas.
