Wymyślanie scenariuszy wydarzeń przyszłych to bardzo niebezpieczny nałóg. Oczywiście, nie mam żadnych podstaw, aby móc przewidywać bieg wydarzeń. Jeżeli to robię, usiłuję rozciągnąć swoją własną wolę na przyszłość, do której nie mam żadnego dostępu, ani żadnych praw do rozporządzania jej koleinami. Całe to moje planowanie musi Boga niezmiernie śmieszyć. Jednak Bóg jest niezmiernie lękliwy tam gdzie pojawia się wola człowieka: Bóg nigdy jej nie stłamsi, raczej ją ominie. Nawet jeżeli wola zapuszcza się tam gdzie nie ma żadnego dostępu! Dlatego sądzę, że projektowanie przyszłości, wymyślanie jakichś, nawet rzeczywiście dobrych przyszłych wydarzeń, może mi tylko zaszkodzić. Nic dobrego nie może się zdarzyć bez Boga, tymczasem Bóg usunie się od tego wymyślonego przeze mnie teatru, aby nawet przypadkiem nie urazić mojej woli. A co może się dobrego zdarzyć bez Bożej obecności? I po co mi te wszystkie marzenia?
