3. Wracam do początkowej tezy blogu, o potrzebie/konieczności modlitwy w życiu każdego człowieka, również ateisty, oraz tezy drugiej, o możliwości uzasadnienia sensowności tej pierwszej, wyłącznie za pomocą argumentów rozumowych.
Przypominam: owa argumentacja opiera się na przyjęciu dwóch spostrzeżeń:
A. Prawdopodobieństwo, że Bóg istnieje nie jest zerowe.
B. Ja, człowiek, nie jestem wszechmogący (czy rzeczywiście – o tym będzie dalej).
Na początek apel: byłoby z pożytkiem dla wszystkich, gdyby ktoś pochylił się krytycznie nad tą moją tezą i nad przesłankami – mamy tu w Salonie tylu wziętych dyskutantów. Sądzę przy tym, jak najbardziej poważnie, nawet z miną minorową, że to zagadnienie jest dla mnie, ciebie i wszystkich nas o wiele ważniejsze, niż nieustanne wałkowanie tego, co ktoś „ważny” powiedział (pewnie zamiast cokolwiek zrobić, do czego został powołany). Cóż by to było, gdyby ktoś lekkiego pióra i lotnego rozumu, lotniejszego i nie tak stronniczego jak mój, przekonywająco udowodnił pełną racjonalność modlitwy? Jeszcze bardziej „cóż”, gdyby ktoś, równie błyskotliwy, niezbicie obalił tę tezę? Do marzeń wrócimy później, bo właśnie teraz jest karnawał, pora używania - używajmy rozumu, mamy go przecież pod dostatkiem.
Cdn.
