Wokół procesu tworzenia qOSTW - pseudo-mądrości a siła przybliżeń,

Ponieważ będę nawiązywać do przybliżeń, zdecydowałam się tę notkę umieścić w serii Wokół procesu tworzenia qOSTW.

Przykład, który użyję jest tylko inspiracją i przykładem obrazowym, nie mam intencji, by nagle Józefa Czapskiego, czy tych którzy go zacytowali zaczęto atakować w jakikolwiek sposób. Ja już kilka "mądrości", słynnych cytatów wyjaśniłam i rozszerzyłam z perspektywy OSTW, zatem ten przykład nie jest wyjątkiem, a raczej, co smutne, regułą.

Ja mam pokorę, nie waham się napisać, że ta pokora pojawia się z mądrością, zatem ja mam pokorę mówić, że ja przedstawiam przybliżenia, lepsze lub słabsze, ale tylko przybliżenia, które są drogowskazami, wskazują kierunki do idealnych pojęć i sformułowań. 

Po tym przydługim, jak na mnie wstępie, przedstawię pseudo-mądrość, którą znalazłam na plakacie na przystanku tramwajowym, wykażę że to pseudo-mądrość, bo to jest tylko odległe przybliżenie zawierające z perspektywy OSTW błędy formalne.

Cytat Józefa Czapskiego, wersja przybliżona, zapamiętana w trakcie jazdy tramwajem:

"Nie liczy się realizm, nie liczy się antyrealizm, liczy się prawda"

Analizę przedstawiam z perspektywy OSTW, czyli z perspektywy mojego holistycznego umysłu.

Po pierwsze, prawda, realizm i antyrealizm nie należą do tej samej przestrzeni, więc nie mogą być porównywane.

Prawda to jest istniejąca rzeczywistość, a realizm czy antyrealizm to tylko sposoby postrzegania i nazywania tej rzeczywistości. 

Po drugie, jeszcze o realizmie można mówić, jako o sposobie postrzegania i nazywania tego co jest czyli prawdy, o tyle o antyrealizmie nie można mówić, antyrealizm nie istnieje, istnieją co najwyżej nierealistyczne sposoby postrzegania i nazywania rzeczywistości.

Po trzecie, patrząc z perspektywy OSTW nie mogę zgodzić się ze stwierdzeniami "liczy się prawda (czyli rzeczywistość)", i "nie liczy się postrzeganie". OSTW postuluje, że my mamy kontakt tylko z wynikiem naszego postrzegania, natomiast nie mamy kontaktu z prawdą, czyli tym co istnieje. Nasz kontakt z prawdą, rzeczywistością jest zapośredniczony przez wyniki naszego postrzegania tejże rzeczywistości. Na nasze opinie i decyzje wpływa nie czysta rzeczywistość, prawda, lecz nasze jej postrzeganie. Postuluję, zatem, że liczy się postrzeganie, jego jakość, a prawda, niezależnie od wszystkiego, istnieje. 

Cytat Józefa Czapskiego jest moim zdaniem pseudo-mądrością, ale jest cennym przybliżeniem, bo wskazuje kierunki, które należy badać. OSTW postuluje, że prawdy nie można w pełni wiernie postrzegać, ani opisywać, bo jest szersza niż nasze sposoby postrzegania i opisywania. Możemy ją tylko przybliżać.  

Inspirując się cytatem Józefa Czapskiego ja bym powiedziała:

"Zarówno postrzeganie realistyczne, jak i postrzeganie nierealistyczne tylko przybliża prawdę".

Pojawiła mi się wątpliwość, czy postrzeganie nierealistyczne przybliża prawdę. Gdyby przyjąć inspirując się stylami malarskimi, że postrzeganie nierealistyczne skupia się na jakimś aspekcie, wyolbrzymia go, częściowo zniekształca, inne pomija, to można by przyjąć, że postrzeganie nierealistyczne również przybliża prawdę. Cennym może okazać się to, że postrzeganie nierealistyczne wskazuje na jakiś pomijany przez postrzeganie realistyczne wymiar, aspekt, czyli poszerza spektrum postrzegania, wzbogaca obraz.

Jaką siłę mają przybliżenia, której nie mają pseudo-mądrości? Jaką siłę ma nazwanie myśli autorytetu przybliżeniem, a nie mądrością?

Jeżeli coś traktujemy jako mądrość, wartościową myśl autorytetu, to często bezrefleksyjnie ją stosujemy, powtarzamy jako mądrość, coś niepodważalnego. Przybliżenie, jak sama nazwa mówi, tylko przybliża mądrość. Jeśli przybliżenie tylko przybliża mądrość, to wręcz wymaga od nas poszukiwań, wskazuje tylko kierunek. Otwarci na szukanie mamy szansę odkryć bliższe rzeczywistości, bliższe prawdzie opisy.