Tempora mutantur et nos mutamur in illis
Mało uwagi poświęca Salon 24 aktywności Prezydenta RP. Nie trzeba być bystrym obserwatorem, żeby dostrzec, że zmienia się sytuacja wokół Polski. W tym kontekście warto przyjrzeć się ostatnim zagranicznym wizytom pana Prezydenta. Pierwszy kierunek to Turcja, kraj o dużym potencjale ludnościowym, posiadający jedną z najliczniejszych armii lądowych w NATO. Polska przez wieki walczyła z Turcją, nie należy jednak zapominać, że gdy Rzeczpospolita upadła, Turcja nigdy nie uznała rozbiorów Polski. Współcześnie i Polska i Turcja spoglądają z obawą na poczynania Rosji. Zakup w Turcji cieszących się dobrą opinią dronów bojowych jest sygnałem rysującej się dalszej współpracy wojskowej między oboma krajami. Igrzyska olimpijskie to dla polityków wymarzony pretekst do odbycia spotkań bilateralnych. Atencja z jaką gospodarze przyjmowali Prezydenta RP była bardzo widoczna. Spotkanie z cesarzem Japonii, premierem, wizyta w sierocińcu, który przyjął w latach dwudziestych około 800 polskich dzieci, sierot po zesłańcach syberyjskich z czasów wojny domowej w Rosji, były relacjonowane przez media. W swoim przemówieni Prezydent RP przypomniał o działalności ambasadora RP w Japonii, który pomagał ratować żydów- obywateli polskich, przybywających do Japonii na podstawie wiz, wystawionych przez japońskiego konsula w Kownie. Nadanie prezesowi Toyoty wysokiego polskiego odznaczenia jest wyrazem bardzo dobrych relacji gospodarczych japońsko- polskich. Jest także tradycja współpracy polsko japońskiej z czasów dwudziestolecia międzywojennego. Składali wówczas w Polsce wizyty reprezentanci rodziny cesarskiej, istniała też współpraca wojskowa. Część polskich analityków doświadcza obecnie czegoś co można nazwać stanem depresyjno - maniakalnym. Przejawia się to w wygłaszaniu poglądów typu: mamy do czynienia z Jałtą II, Polska znowu sama, opuszczona przez sojuszników. Może te słowa przyniosą trochę ukojenia zmartwionym na wyrost reprezentantom czwartej władzy.
