Na fali ostatniej ofensywy środowisk LBTQ i ich związku z postkomunizmem przypomniało mi się takie zdarzenie, a właściwie dwa.
Otóż jakoś pod koniec lat 80. ubiegłego wieku postanowiłem zostać pilotem wycieczek zagranicznych. Po niezwykle intensywnych zajęciach z historii Krakowa (jedyny mój oblany w życiu egzamin w pierwszym podejściu!), historii architektury i sztuki oraz wielu innych bardziej lub mniej przydatnych umiejętności przyszedł czas na obowiązkowe szkolenie polityczne, oczywiście w duchu komunizmu. W wynajętej sali krakowskiej Naftobudowy przy ulicy Lubicz smutny pan oświecał nas, przyszłych pilotów, jak prawidłowo (i obowiązkowo) należy objaśniać gościom zalety i sukcesy realnego socjalizmu. Na sali zapadła cisza, nikt nie miał pytań.
Jakieś dwadzieścia lat później, już jako dyrektor eksportu jednej z krakowskich firm wziąłem udział w szkoleniu na temat nowych technik sprzedaży w handlu zagranicznym. Miejsce - ta sama sala przy Lubiczu. Nawet prelegent wyglądał podobnie. Po ciekawych informacjach na temat technik sprzedaży nagle zagaił: "A jak państwo promują sprzedaż dla homoseksualistów?" Na sali zapanowała konsternacja.
