Dzisiaj w Warszawie zostało otwarte z wielką pompą Muzeum Historii Żydów Polskich. Zostało ono powołane do życia zaledwie w 2005 r. Znaleźli się darczyńcy, głównie od osób prywatnych i fundacji z USA, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Polski. 25 stycznia 2005 r. została zawarta umowa trójstronna przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Prezydenta m.st. Warszawy oraz Przewodniczącego Stowarzyszenia ŻIH, strona publiczna zobowiązała się sfinansować m.in. koszt budowy budynku i jego wyposażenia. Stowarzyszenie ŻIH odpowiadało za sfinansowanie i organizację procesu tworzenia wystawy głównej. Przyznam, że dziwi mnie trochę rozłożenie kosztów, bo przecież eksponaty w większości wypadków były darowiznami.
Nie mam nic przeciwko takiemu muzeum, bo jak wiadomo żydzi w Polsce żyli i żyją. Zawsze tworzyli odrębną społeczność i warto o tym pamiętać. Boli mnie jedynie to, że nadal nie ma Muzeum Historii Polski, mimo, że akt powołania i statut placówki podpisany został 2 maja 2006 r. na Zamku Królewskim w Warszawie przez ówczesnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 6 grudnia 2009 w wyniku konkursu wyłoniono projekt nowego budynku muzeum, który miał stanąć niedaleko Pałacu Ujazdowskiego nad Trasą Łazienkowską i być otwarty najpóźniej w 2013 r. (autorem zwycięskiej koncepcji jest pracownia Bohdana Paczowskiego - Paczowski et Fritsch Architectes z Luksemburga). Niestety na drodze do powstania tego muzeum zaczęły piętrzyć się wątpliwości m. in. Łaskawie nam panującei H.G.W. i „obiektywne” trudnościami przy budowie siedziby stałej, minister Bogdan Zdrojewski zdecydował przesunąć ten termin na 2018 r. Tymczasowa siedziba muzeum mieści się przy ulicy Senatorskiej 35.
Na stronie Muzeum Historii Polski można znaleźć uchwałę z 3.10. 2014, w której Rada Muzeum przypomina, ze inicjatywa ta zasługuje na „szczególne wsparcie ze strony Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Rządu, Prezydenta, Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej.” Apeluje „do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego o niezwłoczne podjęcie wiążących decyzji dotyczących lokalizacji i finansowania budowy gmachu Muzeum.” Członkowie Rady uważają, że „pozostawienie tych spraw bez rozstrzygnięcia osiem lat po utworzeniu Muzeum i pięć lat od rozstrzygnięcia konkursu architektonicznego jest niezrozumiałe dla opinii publicznej.”
Ponadto „Rada wyraża niepokój, że pojawiające się w debacie publicznej propozycje zmiany decyzji o lokalizacji Muzeum, zaakceptowanej już przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz władze miasta, poważnie opóźnią prace nad budową Muzeum.” Apeluje też „o silne wsparcie działań dotyczących budowy Muzeum przez władze Warszawy i kandydatów na stanowiska samorządowe o współpracę w tej sprawie z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Dyrekcją Muzeum.”
W świetle dzisiejszego radosnego otwarcia Muzeum Historii Żydów Polskich jest to przysłowiowa „łyżka dziegciu”.
Komentarze