Chęć poznania ponad wszystko

„…uznałem, że jest to wspaniała, unikatowa wręcz szansa poznania tajnych służb, które zawsze mnie wciągały, fascynowały, interesowały, czyli wzbogacały moją wiedzę” – mówił dziś w TVN24 Bogusław Wołoszański.

W ten sposób autor głośnego cyklu „Sensacje XX wieku” tłumaczy swoją zgodę na współpracę z wywiadem PRL. Jak rozumiem, Wołoszański chęcią poznania i zgłębiania swojej wiedzy jest w stanie wytłumaczyć każdą decyzję. Zgodziłby się na przykład na popełnianie kradzieży i morderstw, żeby tylko móc sprawdzić sposób działania wymiaru sprawiedliwości. Godna pochwały postawa prawdziwego patrioty, który dla dobra ojczyzny godzi się na takie poświęcenie.

Sam fakt współpracy ze służbami specjalnymi Polski Ludowej kogoś, kto robił świetlaną karierę dziennikarską w PRL i wyjeżdżał na zachód jako korespondent, nie zaskakuje. Od kogoś, kto uchodzi za świetnego i inteligentnego historyka, można jednak wymagać sprawniejszego tłumaczenia się i motywowania swojej złej decyzji. Taki znawca historii opowiadający, że współpracując ze służbami PRL nikomu nie szkodził i nie wyrządził szkody, zakrawa na śmieszność. Słuchając pana Wołoszańskiego przypomina mi się, lubiany przez jednego z historyków tekst o „wołoszańskich bzdurach”. Myślę, że przy okazji wyciągnięcia współpracy Wołoszańskiego z SB można by z tego powiedzenia zrobić jedno z najpopularniejszych w Polsce.