Jestem z natury człowiekiem leniwym. Nie lubię poświęcać swojego tak szybko (zbyt szybko) przemijającego czasu zwłaszcza tam, gdzie efekty mojej aktywności prawie na pewno trafiają w próżnię.
Jestem jednak również człowiekiem próżnym, dlatego czuję się podbechtanym prośbą pewnego Małpoluda, który 16 lipca 2021 o godzinie 10:39 rzucił prowokacyjnie w bezimienną przestrzeń: „Niech ktoś to przetłumaczy na język polski.” – a działo się to wszystko w części „Komentarze” do mojej notki pt.: „Corona – w poszukiwaniu prawdy”.
Włączyłem więc przeglądarkę z pierwszą częścią audycji opisanej w powyższej notce, i oto co wynotowałem:
Grudzień 2019 – chorobotwórczy drobnoustrój z rodziny coronawirusów zmienił nasze dotychczasowe życie w sposób gruntowny, na zupełnie różne od tego jakie dotychczas znaliśmy. Ogłaszony lockdown pobudził panikę, społeczeństwa zamarły w szoku. Rodziły się pierwsze pytania i wątpliwości dotyczące podejmowanych rozwiązań.
Z poruczenia „Servus TV” w konsultacyjną podróż udał się renomowany lekarz - specjalista w dziedzinie mikrobiologii, virologii i epidemilogii infekcyjnej Prof. Dr.Dr. Martin Haditsch, posiadający szerokie kontakty w środowiskach naukowych w całym świecie oraz praktyki w Hanowerze i w Austrii.
Czemu służyć miała ta wspólna z telewizyjnym teamem podróż ? Ponieważ chciał się on spotkać z kolegami, którzy nie byli gotowi udzielać wywiadów, ani tym bardziej publicznie się wypowiadać, jak np. laureat Nagrody Nobla Michael Levitt.
USA przez długi czas stanowiły punkt zapalny w globalnym kryzysie cowidowym. Jednak to właśnie w tym państwie pracują najlepsi specjaliści w dziedzinie medycyny na świecie. Ekipa profesora Haditscha udała się najpierw do San Francisco, na Uniwersytet Stanforda, na spotkanie z prof. Michaelem Levittem., dlaczego ?
We wrześniu 1920 roku gubernator stanu Floryda powołał specjalny zespół doradczy, w którym znalazł się również Prof. Levitt. Zadaniem zespołu było wypracowanie metod walki z pandemią na terenie stanu. Praca zespołu była na tyle afektywną, że Floryda stała się pierwszym stanem, który zniósł wszelkie ograniczenia lockdownu.
Prof. Levitt zainteresował się politycznym aspektem pandemii, w momencie gdy odkrył tendencje do zwielokrotniania podawanych do wiadomości publicznej prognoz dotyczących spodziewanej śmiertelności jako skutku zachorowań na Covid 19. Otóż zwrócił uwagę, że na statku "Diamond Princess", na którym wybuchła epidemia, zupełnie przypadkowo procentowy udział ludzi w wieku powyżej 55 lat był identyczny z procentowym udziałem ludzi w tym wieku na terenie Zjednoczonego Królestwa. Wobec powyższego zakładać można było, że i procentowy udział zmarłych w UK odpowiadać będzie temu z jakim zostali skonfrontowani pasażerowei statku. Z prostego rachunku wynikało, że Covid 19 pociągnie za sobą w UK ok 55 tysięcy ofiar. Tymczasem brytyjskie media powołując się na „specjalistów” huczały o przeszło 500 000 spodziewanych ofiar.
Prof. Levitt próbował podzielić się swoimi spostrzeżeniami z brytyjskimi kolegami. Ku jego wielkiemu rozczarowaniu jego poczta mailowa nie była podejmowaną. Brakowało też przez całe tygodnie jakiejkolwiek odpowiedzi – co w tych kręgach jest rzeczą niespotykaną. W końcu opublikował na platformie „medium publishing” krótki artykuł, wskazujący na dziesięciokrotne zawyżanie prognoz śmiertelności dla UK i USA. Faktycznie potwierdziły się krytyczne oceny (dla USA przewidywano śmierć dwu i pół miliona ludzi). Jest ważnym faktorem średni wiek społeczeństw. Dla przykładu Izrael jest państwem „młodym”, a np. Szwecja „starym”. Tak więc ryzyko śmierci wynika nie tylko z pandemii, ale i z połączenia dwóch faktorów.
On ma wrażenie, że wielu jego kolegów zostało zastraszonych. Uważa również, że z psychologicznego punktu widzenia zaordynowanie społeczeństwu masek (mycie rąk jest zawsze pożytecznym) może w pewnych warunkach skutecznie przeciwdziałać panice, co byłoby najgorszym – a nie wykluczonym w sytuacji gdy rządy tak naprawdę nie wiedziały jak sobie z sytuacją poradzić. Jednak nie może to trwać długo, ponieważ potem następują trudno odwracalne szkody polegające na atomizacji społeczeństwa, tymczasem Kalifornia poddana jest tym ograniczeniom już od dwunastu miesięcy.
W kolejnej części kontynuował będę próbę przedstawienia treści telewizyjnej audycji. Pragnę tylko podkreślić, że nie jest to jej dosłowne tłumaczenie, nie zawiera też moich ocen.
