Bojaźń Boża

Z lat dzieciństwa pamiętam kilka rzeczy.

Matkę, która opowiadała, że dziecku,które uderzy rodzica uschnie ręka.

Już wtedy wiedziałam, że to nieprawda, ale jakoś zakodowałam w podświadomości - nawet teraz muszę się siłą powstrzymywać ( polit.popr.)aby nie reagować i nie narażać się na gromy ze strony Nowoczesnej Matki Polki.

Druga sprawa - nie pamiętam, pewnie to były opowieści dziwnej treści szeptane na podwórkach.przerwach szkolnych, na pewno nie w domu.

Chodziłam do szkoły, kiedy "wyprowadzano" religię, potem na krótko znowu wprowadzano.

No i zdejmowano Krzyże - po szkołach, po urzędach.

Opowiadano sobie jak to Biedny Woźny na polecenie Dyrektora zdejmował Krzyż i spadł ze stołka, skręciwszy sobie kark.

Albo właśnie mu ręka uschła.

Nic to, że nikt nie widział tego zdarzenia ani Woźnego, w końcu duchów ani czarnej wołgi też nikt nie widział, a do straszenia jak znalazł.

No i o pewnych rzeczach się nie mówiło, po prostu wyssało się z mlekiem matki.

Rozumiało się samo przed się, że obrzydliwością jest mówić źle o zmarłych.

Przysłowia są mądrością ludu - O zmarłych dobrze, albo wcale.

Czasami nawet po latach trudno "odbrązowić" postać. ale to jest zlecane historykom, badaczom literatury, biografom.

Jest też w  większości krajów pewnego rodzaju klamra, która spina archiwa - wiele rzeczy się nie publikuje, aby nie naruszyć godności nie tylko zmarłego, ale osób, które jeszcze żyją, bo dokumenty mogą naruszyć ich dobra osobiste.

Dlatego z szeroko otwartymi oczami słucham tego festiwalu nienawiści ( a właściwie już nie słucham, jednak moja powłoka teflonowa okazała się dość cienka) wylewającego się po wyborach.

Bo w trakcie kampanii jeszcze było to zrozumiałe.
"Zgoda buduje" można było sobie śmiać się z tego hasła, jednak, widząc to, co dzieje się teraz, faktycznie to był mały pikuś.

I tak zastanawiam się - część z tych ludzi jest wierząca - naprawdę nie odczuwają żadnego dyskomfortu lejąc te potoki pomyj?

Czuję się uprawniona do zadawania pytań, bo w żadnej notce nie pisałam o zamachu,czekałam spokojnie na rozwój sytuacji.
Potem, fakt, byłam zniesmaczona niefrasobliwością w cytowaniu stenogramów ( od strasznego krzyku, przez Jezu, potem k... a na końcu nie wiadomo co i kiedy).

Więc normalny człowiek powinien naprawdę dać sobie na wstrzymanie.

Normalny...ale jak widać nie polityk i nie dziennikarz.

Kiedy byłam w klasie maturalnej skazano na karę śmierci pana Wawrzeckiego.

Pochlebiam sobie, że dyskutując z przyszłą Panią Profesor Socjologii ( nie o panią Staniszkis tu chodzi) to mnie przyznano po latach rację.

Ona uważała, że za aferę mięsną słusznie należy się najwyższy wymiar kary.

Dlatego nie dziwię się, że teraz występuje z panem Żakowskim i dmą w tę samą trąbkę.

Po latach pewnie okaże się, że  to ja jednak miałam rację.Ale znowu stracimy te lata.Po co??