Minęło już 75 lat od ludobójstwa na Ukrainie, a Moskwa nadal nie uznaje tej zbrodni, co nie jest wielki zdziwieniem chyba dla nikogo. Ale to że wspólnota międzynarodowa też nie uznaje takiego faktu historycznego już może nas zaskakiwać.
Na zaproszenie prezydenta Ukrainy do wzięcia udziału w obchodach rocznicy Dmitrij Miedwiediew w swoim liście do Wiktora Juszczenki odpisał:
"говорить о каких-либо "качественных отличиях" голода в Украине от голода в России и других регионах СССР просто цинично и аморально"
„mówienie o jakichkolwiek znaczących różnicach pomiędzy głodem na Ukrainie a głodem w Rosji oraz innych miejscowościach ZSRR jest zwykłym cynizmem i zachowaniem amoralnym".
Proszę zwrócić uwagę, że to są słowa głowy państwa. Stwierdzenie takie nie tylko nie ma uzasadnienia, opartego o dowody historyczne (chociaż owszem w śród ofiar również są Rosjanie, tylko bardzo mało), ale również ma taki charakter, jak gdyby prezydent próbował się tłumaczyć.
Główny argument przeciwników uznania Wielkiego Głodu za zbrodnię ludobójstwa jest taki, iż był on skierowany przeciwko chłopom a nie Ukraińcom. Jest on z gruntu rzeczy nie prawdziwy. Ludobójstwo było skierowane głównie przeciwko ukraińskim chłopom, ponieważ to była największa grupa która nie zgadzała się na przymusową kolektywizację ziemi. Ukraina była głównym dostawcą zboża dla całego ZSRR, dlatego że ma najbardziej żyzną glebę (czarnoziemy) w Europie i Azji. Oni stanowili grupę/klasę społeczną która najgłośniej wyrażała swój sprzeciw w tej sprawie. Od przełomu lat 20/30 XX w. zaczęło się masowe wysiedlanie ukraińskich chłopów w głąb Rosji, ale przecież znacznie łatwiej było zablokować dostawę żywności na jedną zimę. Wielki głód więc miał zniszczyć ukraińską nację. Polecam wpis Patryka Gorgoli.
Eksperci i historycy ukraińscy podkreślają :
"Сегодня в Кремле в отношении советского прошлого исповедуют политику двуликости: с юридической стороны, Россия выступает полноценной преемницей Советского Союза. С другой стороны, Россия отказывается брать на себя историческую ответственность. Мол, "мы сами так же страдали от сталинизма, как и другие народы СССР."
„Dzisiaj na Kremlu w kontekście sowieckiej przeszłości jest realizowana polityka dwuznaczności: z prawnego punktu widzenia, Rosja jest pełnoprawnym kontynuatorem Związku Radzieckiego. Z drugiej zaś strony Rosja odmawia brać na siebie historyczną odpowiedzialność. Mówiąc, iż sami cierpieli od stalinizmu tak jak pozostałe państwa ZSRR."
W maju 2003 roku Rada Najwyższa (parlament) Ukrainy w posłaniu do narodu uznała Wielki Głód za ludobójstwo. Oceniła, że po raz pierwszy w historii państwo stosowało konfiskatę żywności jako broń masowego zniszczenia wobec własnego narodu w celach politycznych. Ustawę w tej sprawie ukraiński parlament przyjął jednak dopiero w listopadzie 2006 roku. Podobne akty uchwaliło 26 innych krajów, w tym także Polska. Odpowiednia uchwała Sejmu datowana jest na 6 grudnia 2006 roku.
Prezydent Ukrainy zwracając wielką uwagę na problem odrodzenia tożsamości narodowej Ukraińców, uczynił sprawę Wielkiego Głodu priorytetowym zadaniem. Zwrócił się on do papieża Benedykta XVI i patriarchy Konstantynopola o modlitwę za ofiary Wielkiego Głodu. Domaga się również uznania tej zbrodni za „Ludobójstwo" przez wspólnotę międzynarodową. ONZ oczywiście z powodu dużej roli Rosji w tej organizacji, nie użył w żadnej ze swych rezolucji słowa „ludobójstwo". Ale jaki jest powód tego, że Parlament Europejski również nie może wysilić się na tego typu sformułowanie?
Inne tematy w dziale Polityka
