Na przestrzeni sześciu tysięcy lat całe dzieło stopniowo zmieniało się z czasem. Te zmiany pojawiały się w oparciu o zdarzenia na całym świecie. Boże dzieło zarządzania jedynie sukcesywnie przekształcało się zgodnie z trendami rozwojowymi całej ludzkości; nie zostało ono z góry zaplanowane na początku jego tworzenia. Zanim powstał świat albo zaraz po tym, jak został stworzony, Jahwe nie planował jeszcze pierwszego etapu dzieła – tego dotyczącego prawa, drugiego etapu – odnoszącego się do łaski ani trzeciego, czyli tego, który dotyczy podbijania, i w którym Bóg działał najpierw pośród grupy ludzi – potomków Moaba i poprzez to podbił cały wszechświat. Nie wypowiedział tych słów po stworzeniu świata, nie wypowiedział ich po Moabie, a tym bardziej przed Lotem. Cała praca została wykonana spontanicznie. To właśnie tak powstało całe 6000-letnie dzieło zarządzania. W żadnym wypadku Bóg nie rozpisał przed stworzeniem świata żadnego planu typu Zestawienie Podsumowujące Rozwój Ludzkości. W swoim dziele Bóg bezpośrednio wyraża, czym On jest; nie łamie sobie głowy, by stworzyć plan. Oczywiście, wielu proroków głosiło liczne przepowiednie, ale wciąż nie można powiedzieć, że Boże dzieło zawsze było jednym z precyzyjnych planów; proroctwa były dokonywane według aktualnych działań Boga. Całe Jego dzieło jest najbardziej aktualnym dziełem. Bóg przeprowadza swoje dzieło zgodnie z rozwojem czasów, dokonuje swego najbardziej aktualnego dzieła według zmieniających się okoliczności. Dla Boga realizowanie dzieła jest zbliżone do aplikacji leku na chorobę; On dokonuje obserwacji podczas przeprowadzania dzieła; On działa zgodnie ze swoimi obserwacjami. Na każdym etapie swojego dzieła Bóg jest zdolny objawić swą obszerną mądrość i zdolność. On ujawnia tę mądrość, a także swój wielki autorytet zgodnie z dziełem konkretnego wieku i pozwala którejkolwiek z tych osób nawróconych przez Niego na przestrzeni tych wieków zobaczyć całe Jego usposobienie. On zaspokaja ludzkie potrzeby i dokonuje dzieła zgodnie z tym, jak powinno ono być przeprowadzone w poszczególnym wieku. On zaspokaja potrzeby ludzi w takim stopniu, w jakim szatan ich zdeprawował. Było tak, gdy Jahwe początkowo stworzył Adama i Ewę, aby mogli przejawiać Boga na ziemi i aby Bóg mógł mieć swoje świadectwo pośród stworzenia, ale Ewa zgrzeszyła, ulegając kuszeniu węża. Adam uczynił to samo i razem w ogrodzie zjedli owoc z drzewa poznania dobra i zła. Dlatego też Jahwe miał do wykonania dodatkową pracę nad nimi. Zauważył ich nagość i okrył ich ciała odzieniem zrobionym ze skór zwierzęcych. Następnie rzekł do Adama: „Ponieważ usłuchałeś głosu swojej żony i zjadłeś z drzewa, o którym ci przykazałem, mówiąc: Nie będziesz z niego jadł – przeklęta będzie ziemia z twego powodu (…) aż wrócisz do ziemi, gdyż z niej zostałeś wzięty. Bo jesteś prochem i w proch się obrócisz”. A do kobiety powiedział: „Wielce pomnożę twoje cierpienia i twoje poczęcia, w bólu będziesz rodzić dzieci. Twoje pragnienie będzie ku twemu mężowi, a on będzie nad tobą panować”. Następnie Bóg wygnał ich z rajskiego ogrodu i skazał na życie poza nim, tak jak czyni to teraz współczesny człowiek na ziemi. Gdy Bóg na samym początku Bóg powołał do życia człowieka, nie planował pozwolić mu być kuszonym przez węża zaraz po tym, jak człowiek został stworzony – a następnie przekląć go oraz węża. W rzeczywistości nie miał takiego planu; to najzwyczajniej rozwój okoliczności przysporzył mu nowego zadania do wykonania pośród swojego stworzenia. Po tym, jak Jahwe wykonał to dzieło między Adamem i Ewą na ziemi, ludzkość kontynuowała swój rozwój przez kilka tysięcy lat, do czasu, gdy „Jahwe zobaczył, że niegodziwość człowieka na ziemi jest wielka i wszystkie wyobrażenia myśli jego serca są przez cały czas złe. Jahwe pożałował, że uczynił człowieka na ziemi, i ubolewał nad tym w sercu. (…) Ale Noe znalazł łaskę w oczach Jahwe”. W tym czasie Jahwe miał więcej nowej pracy, jako że ludzkość, którą stworzył, stała się zbyt grzeszna po tym, jak skusił ją wąż. W takich okolicznościach Jahwe wybrał rodzinę Noego spośród tych ludzi i ocalił ją, i dokonał dzieła zniszczenia świata sprowadzając powódź. Ludzkość kontynuuje w ten sposób swój rozwój do tej pory, stając się coraz bardziej zdeprawowana i kiedy rozwój ludzkości osiągnie szczyt, będzie to zarazem jej koniec. Od samego początku do końca świata wewnętrzna prawda Jego dzieła zawsze jest taka. To tak samo jak z klasyfikowaniem ludzi według ich rodzajów; w przeciwieństwie do sytuacji, gdy absolutnie każda osoba jest predestynowana do kategorii, do której przynależy na samym początku, ludzie są stopniowo kategoryzowani dopiero po przejściu procesu rozwoju. Ostatecznie każdy, kto nie może zostać w pełni zbawiony, powróci do swoich przodków. Żadna część Bożego dzieła pośród ludzkości nie była z góry przygotowana w chwili stworzenia świata. Wszak to rozwój okoliczności pozwolił Bogu przeprowadzić pośród ludzkości swoje dzieło krok po kroku bardziej realistycznie i praktycznie. To tak samo jak Bóg Jahwe nie stworzył węża po to, by kusić kobietę. To nie był Jego określony plan ani coś, o czym umyślnie przesądził; można powiedzieć, że to było niespodziewane. Stało się tak, ponieważ Jahwe wygnał Adama i Ewę z Ogrodu Eden i przysiągł, że już nigdy nie stworzy człowieka. Jednak mądrość Boga jest odczytywana przez ludzi jedynie na tej podstawie, tak jak kwestia, którą nadmieniłem powyżej: „Moja mądrość jest wykorzystywana na podstawie spisków szatana.” Bez względu na to, jak bardzo zdeprawowana stała się ludzkość lub jak mocno wąż ją kusił, Jahwe wciąż posiadał swą mądrość, dlatego zaangażował się w nowe dzieło, odkąd stworzył świat i żaden z etapów tego dzieła nigdy się nie powtórzył. Szatan ciągle przeprowadza spiski; ludzkość nieustannie jest deprawowana przez szatana, a Bóg Jahwe również niezmiennie realizuje swoje mądre dzieło. Nigdy nie odniósł porażki i nigdy nie zaniechał swego dzieła od momentu stworzenia świata aż do teraz. Po tym, jak ludzkość została skażona przez szatana, Bóg nieustannie działał pośród ludzi, by pokonać swojego wroga, który ich deprawuje. Ta walka będzie trwać od początku do końca świata. Dokonując tych wszystkich działań, Bóg nie tylko umożliwił ludzkości, która została zepsuta przez szatana, dostąpienie wielkiego zbawienia, lecz także dostrzeżenie Jego mądrości, wszechmocy oraz autorytetu, i ostatecznie pozwoli ludzkości zobaczyć swoje sprawiedliwe usposobienie – karzące niegodziwców i nagradzające dobrych. Bóg walczy z szatanem po dziś dzień i nigdy nie został pokonany, ponieważ jest mądrym Bogiem, a Jego mądrość jest wykorzystywana na podstawie spisków szatana. Zatem Bóg nie tylko sprawia, że wszystko w niebie poddaje się Jego władzy; On sprawia również, że wszystko na ziemi jest podnóżkiem Jego stóp i co nie mniej ważne, sprawia, że złoczyńców, którzy nachodzą i nękają ludzkość, spotyka Boże karcenie. Wszystkie skutki dzieła powodowane są Jego mądrością. Bóg nigdy nie ujawnił swojej mądrości przed powstaniem ludzkości, jako że nie miał wrogów w niebie, na ziemi ani w całym wszechświecie, i nie istniały ciemne moce, które nękają wszystko wśród natury. Po tym, jak archanioł zdradził Boga, Bóg stworzył ludzkość na ziemi i to z powodu ludzkości oficjalnie rozpoczął swą trwającą tysiące lat wojnę z szatanem, archaniołem, wojnę, która stawała się coraz bardziej zacięta z każdym kolejnym etapem. Jego wszechmoc i mądrość obecne są w każdym z tych etapów. Tylko w tym czasie wszystko w niebie i na ziemi widzi Bożą mądrość, wszechmoc, a szczególnie Bożą autentyczność. Dziś Bóg nadal wykonuje swoje dzieło w taki sam realistyczny sposób. Co więcej, w miarę wykonywania swego dzieła ujawnia swą mądrość i wszechmoc; pozwala wam dostrzec wewnętrzną prawdę każdego etapu dzieła, zobaczyć dokładnie, w jaki sposób wytłumaczyć Bożą wszechmoc i szczególnie, jak wyjaśnić Jego autentyczność. (…)
z księgi „Słowo ukazuje się w ciele”
Pełny tekst: Powinieneś wiedzieć, jak rozwijała się cała ludzkość po dzień dzisiejszy
Więcej: Tajemnica wcielenia
