Każdy zna prof. Adama Strzembosza sędziego usuniętego z zawodu w stanie wojennym. Można powiedzieć autorytet. Można. Ale czy aby na pewno? Sytuacja jaka dotyka nasze sądownictwo ma korzenie w pewnym epizodzie naszej ustrojowej transformacji. Chyba każdy domyśla się, że chodzi o grubą kreskę, a właściwie linię rządu Tadeusza Mazowieckiego- ...Przeszłość odkreślamy grubą linią... Odkreślili więc grubą krechą przeszłość w myśl ludowego powiedzenia- co było, a nie jest nie pisze się w rejestr. Ta linia, czy też krecha do dzisiaj nam się czkawką odbija! Nie ukarane zbrodnie komunistycznych genseków są plamą na sumieniu tych, którzy do tego dopuścili. Mało tego po ich śmierci państwowe pogrzeby i mogiły w Alejach Zasłużonych. Co niektórzy nazywali ich nawet ludźmi honoru. A jakie miejsce w tym ponurym obrazie znajduje prof. Adam Strzembosz? Odpowiedź jest prosta- ...Kiedy we wrześniu 1989 roku przyszedłem do ministerstwa odpowiednie projekty ustaw były już gotowe. Po pewnych poprawkach, 20 grudnia zostały uchwalone i od 1990 roku monitorowałem wprowadzanie wielkiej reformy polskiego sądownictwa, składającej się z pakietu czterech ustaw... Profesor monitorował „wielką” reformę polskiego sądownictwa. Faktycznie „wielką” ta reforma była! Doprowadziła do powstania jak to nazwała sędzia Irena Kamińska zupełnie nadzwyczajnej kasty ludzi... I właśnie ta nadzwyczajna kasta ludzi jest powodem tych wszelakich perturbacji związanych z naszym sądownictwem. Kasta w której do dzisiaj można spotkać żywe relikty postkomunistycznych czasów i to tyle lat po tej „wielkiej” reformie sądownictwa. Nie wiem czy autor tej reformy patrząc rano w lustro może sobie powiedzieć- dobra robota. Raczej nie! Spartolona byłby bardziej bliskie prawdzie. A Trybunały? Na wszystkich czekają. Akurat tym, który wspomina prof. Adam Strzembosz nie martwiłbym się zbytnio.
Fotorzepa / Piotr Guzik
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
