Słowa Boga: „W czasie, gdy ludzie marzą, podróżuję po krajach świata, rozpylając »zapach śmierci« w Moich rękach wśród ludzi. Wszyscy ludzie natychmiast tracą witalność i wchodzą do następnego poziomu życia ludzkiego. Wśród rodzaju ludzkiego nie widać już żadnych żywych istot, trupy są rozrzucone wszędzie, rzeczy, które są wypełnione witalnością, natychmiast znikają bez śladu, a duszący zapach trupów przenika ziemię. (…) Dziś, tutaj, zwłoki wszystkich ludzi leżą w nieładzie. Niepostrzeżenie dla ludzi uwalniam zarazy w Moich rękach, a ciała ludzi gniją, nie pozostawiając śladu mięśni od stóp do głów, i odchodzę daleko od człowieka. Nigdy więcej nie będę się zbierać z człowiekiem, nigdy więcej nie pojawię się wśród ludzi, ponieważ ostatni etap całego Mojego zarządzania dobiegł końca i nie stworzę ponownie ludzkości, nie będę już więcej zwracał uwagi na człowieka. Po przeczytaniu słów z Moich ust wszyscy ludzie tracą nadzieję, bo nie chcą umierać, ale kto nie »umiera«, żeby »ożyć«? Kiedy mówię ludziom, że brakuje Mi magii, by móc sprawić, by ożyli, wybuchają płaczem w bólu; w istocie, chociaż jestem Stwórcą, mam tylko moc, by ludzie umierali i brak Mi zdolności, by ich ożywić. Z tego względu przepraszam człowieka. Zatem powiedziałem człowiekowi z góry, że »mam wobec niego dług niemożliwy do spłacenia«, jednak on myślał, że jestem uprzejmy. Dziś, wraz z nadejściem faktów, nadal to mówię. Nie zdradzę faktów, kiedy będę przemawiał. W swoich koncepcjach ludzie wierzą, że istnieje wiele środków, za pomocą których przemawiam i dlatego zawsze trzymają się słów, które im daję, mając nadzieję na coś innego. Czyż nie są to błędne motywacje człowieka? To w tych okolicznościach ośmielę się »odważnie« powiedzieć, że człowiek nie kocha Mnie naprawdę. Nie odwróciłbym się od sumienia i nie zniekształciłbym faktów, bo nie zabrałbym ludzi do ich idealnej ziemi; w końcu, gdy Moje dzieło się zakończy, doprowadzę ich do ziemi śmierci” (Rozdział 40 „Słów Bożych dla całego wszechświata” w księdze „Słowo ukazuje się w ciele”).
Świadectwo wiary 2020 | „Próba śmierci”
W 1991 roku wcielony Syn Człowieczy – Bóg Wszechmogący – wyraził prawdę w kościele domowym i rozpoczął dzieło osądzania, poczynając od domu Bożego. Wybrany lud Boży codziennie czyta Jego wypowiedzi i cieszy się dziełem Ducha Świętego. Wszyscy oni wierzą, iż z góry przesądzone jest, że będą ludem królestwa Bożego, który z pewnością wejdzie do królestwa niebieskiego za swojego życia. Dlatego bardzo się starają i z entuzjazmem ponoszą koszty, a główny bohater nie jest wyjątkiem. Jednak gdy są otuleni radością płynącą z błogosławieństw, Bóg Wszechmogący wypowiada słowa, które ukazują, jak bardzo szatan zdeprawował człowieka, że ludzi przepełniają szatańskie skłonności, takie jak arogancja, nieuczciwość, egoizm i chciwość oraz to, że człowiek nieustannie kłamie, grzeszy i przeciwstawia się Bogu. Słowa Boga Wszechmogącego mówią, że jeśli życiowe skłonności ludzi nie ulegną zmianie, czeka ich pewna śmierć, gdy nadejdą wielkie katastrofy. Marzenia wybranego ludu Bożego o wejściu do królestwa niebieskiego za życia zostają zniweczone. Wyparowują ich nadzieje na przyszłość, ich serca rozdziera ból i posuwają się nawet do skarżenia się przed Bogiem. Jednak po doświadczeniu objawienia słów Bożych i osądzania nimi zaczynają nieco rozumieć swoje wybujałe pragnienia błogosławieństw i wejścia do królestwa niebieskiego oraz swoje pojęcia i wyobrażenia. Dostrzegają, że usposobienie Boga jest święte i sprawiedliwe, i nie toleruje wykroczenia. Zaczynają rozumieć, że skoro przepełniają ich szatańskie skłonności, nie są godni wejść do królestwa niebieskiego. Dopiero wówczas są w stanie porzucić chęć pozyskania błogosławieństw, poddają się Bożej władzy i ustaleniom i zaczynają się skupiać na dążeniu do prawdy. Wreszcie dostrzegają, że Boży sąd i próby mają ich całkowicie obmyć i zbawić.
Zalecenie: Powtórne przyjście Chrystusa
