Dziś będą krzyczały na ulicy:
p…ę, nie rodzę, a na plakatach nazywać się będą „wyklęty mi macicami.
To bardzo kobiece. Bo to przecież ich Międzynarodowy Dzień Kobiet. Ustanowiono go na pamiątkę strajku petersburskich robotnic 8 marca 1917 roku. W sześćdziesiątą rocznicę tych wydarzeń ONZ uznał to wydarzenie za światowe święto.
Warto poznać główną propagandzistkę tego święta.
Urodziła się w 1857 roku. Nazywała się Clara Zetkin, była Niemką i serdeczną przyjaciółką Róży. Róży Luksemburg. Po swoim ojcu odziedziczyła pedagogiczną pasję i w Lipsku rozpoczęła studia przygotowujące ją do zawodu nauczyciela. W trakcie studiów poznała idee social – demokratyczne i w 1878 roku wstąpiła do SAP (Sozialistichen Arbeiterpartie), poprzedniczki SPD. Zerwała wtedy wszelkie kontakty z rodziną, która nie podzielała jej partyjnych pasji. Na nielegalnych zebraniach partyjnych nawiązała kontakt z młodymi studentami rosyjskimi, którzy ukrywali się w Niemczech. Tak poznała Ossipa Zetkina, który miał zakaz przebywania w Rosji z powodu jego stosunku do caratu. Clara od pierwszego wejrzenia zakochała się w Ossipie. Gdy ten zostaje wygnany również z Niemiec w 1880 roku, Clara ucieka z nim do Paryża. Tu oboje nawiązują kontakty z rewolucjonistami Rosji, Niemiec i Francji. Po śmierci Ossipa, Clara popada całkowicie w rewolucyjny amok. Na międzynarodowym kongresie robotników w Paryżu w lipcu 1889 roku wygłasza swój pierwszy wykład „O wyzwolenie kobiet”. W 1891 roku wraca do Niemiec i zakłada pierwszą gazetę feministek Die Gleichneit (Równość). Dwadzieścia lat później została szefem komunistycznej partii Niemiec i z polecenia Lenina miała wziąć udział w zjeździe komunistów we francuskim Tours. Francuzi odmówili jej jednak wizy. A mimo to Zetkin pojawiła się na kongresie, gdzie komuniści przyjęli ją z entuzjazmem.
Po powrocie do Niemiec jej niewątpliwą zasługą jest walka z faszyzmem, który „chce żelazem i krwią obrócić w niwecz manifestacje robotnicze”. Po zwycięstwie niemieckich nazistów Clara Zetkin uciekła do Związku Radzieckiego, gdzie zmarła w przytułku pod Moskwą 20 czerwca 1933 roku.
