POŻAR W KAMIENIU POMORSKIM

W nocy 31 października na 1 listopada  1980 roku w szpitalu psychiatrycznym w Górnej grupie wybuchł pozar. Niech was nie zmyli określenie „szpital psychiatryczny”, większość pensjonariuszy stanowili ludzie opuszczeni przez rodziny i chorzy niekoniecznie psychicznie. Za komuny umieszczano tam także tych, którzy z róznych powodów nie pasowali do społeczeństwa rozwiniętego socjalizmu. Terapia polegała na zamienianiu ich przy pomocy prądu w warzywa. Warunki w tego typu placówkach były koszmarne a o zabezpieczeniach antypożarowych nikt nie słyszał, kraty za to były solidne i skutecznie uniemozliwiły 55 pacjentom ucieczkę z płomieni. Póxniej postawiono dyrekcję szpitala w stan oskarżenia i rzecz jasna w 1984 roku oczyszczono z wszelkich zarzutów. Sprawa była jednak powszechnie znana i komentowana. Przemysław Gintrowski napisał o tym piosenkę do słów Jacka Kaczmarskiego, w kapitalny sposób zinterpretował ją Jacek Wójcicki (http://www.youtube.com/watch?v=Kd9i-uqWuQ8).

Tym, których interesują zamierzchłe czasy polecam lekturę tego tekstu niezwykle trafnie oddającego ówczesną atmosferę:

Stanął w ogniu nasz wielki dom 
Dym w korytarzach kręci sznury 
Jest głęboka, naprawdę czarna noc 
Z piwnic płonące uciekają szczury 

Krzyczę przez okno, czoło w szybę wgniatam 
Haustem powietrza robię w żarze wyłom 
Ten co mnie słyszy ma mnie za wariata 
Woła - Co jeszcze świrze ci się śniło? 

Więc chwytam kraty rozgrzane do białości 
Twarz moją widzę, twarz w przekleństwach 
A obok sąsiad patrzy z ciekawością 
Jak płonie na nim kaftan bezpieczeństwa 

Lecz większość śpi nadal, przez sen się uśmiecha 
A kto się zbudzi nie wierzy w przebudzenie 
Krzyk w wytłumionych salach nie zna echa 
Na rusztach łóżek milczy przerażenie 

Ci przywiązani dymem materacy 
Przepowiadają życia swego słowa 
Nam pod nogami żarzą się posadzki 
Deszcz iskier czerwonych osiada na głowach 

Dym coraz gęstszy obcy ktoś się wdziera 
A my wciśnięci w najdalszy sali kąt 
Tędy! -krzyczy - Niech was jasna cholera! 
A my nie chcemy uciekać stąd! 

A my nie chcemy uciekać stąd! 
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory 
Stanął w ogniu nasz wielki dom! 
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych! 

 

 

Tragedia w psychiatryku stała się metaforą sytuacji naszego kraju w latach 80-tych. Pożar w Kamieniu Pomorskim to metafora Polski dzisiejszej. Jak w soczewce skupiają się w tym wydarzeniu wszystkie patologie „drugiej Irlandii”.  Budynek, który spłonął jak pochodnia  wybudowano za komuny. Nadawał się już tylko do rozbiórki podobnie jak wiekszość bloków skleconych w technologii wielkiej płyty a więc miejsce zamieszkania milionów Polaków. 

Przyszło w nim mieszkać  zwykłym ludziom obok towarzystwa, którego główne zajęcia to pijaństwo i złodziejstwo. Wcześniej już parokrotnie menele omal że nie sfajczyli budynku, prawdopodobnie teraz wreszcie im się udało. Przykład ten dobitnie pokazuje, że menelstwo to jedna z najgroźniejszych toksyn społecznych wobec której jesteśmy właściwie bezradni chociażby dlatego, że dla nich spalić wspólny dom to jak splunąć.

Dopiero po 20 minutach pożarem zainteresowaa się straż pożarna, być może dlatego, że remiza mieści się jakies 200 metrów od pożaru i dlatego trudno go było dostrzec mimo, że budynek płonął jak pochodnia. Akcja gaśnicza była chaotyczna i źle zorganizowana. Oczywiście straż pożarna w Kamieniu Pomorskim ma na swoim koncie nie tylko porażki ale także sukcesy. Oto co wyczytałem na stronie internetowej miasta:

13 marca odbyły się w Kamieniu Pomorskim eliminacje Ogólnopolskiego Turnieju Wiedzy Pożarniczej pod hasłem „Młodzież zapobiega pożarom”. Na etapie miejsko-gminnym, który organizował Zarząd Miejsko – Gminny Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP wzięło udział 48 uczestników. Bardzo duże wsparcie przy organizacji turnieju otrzymaliśmy od Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Kamieniu Pomorskim. Fundatorem nagród i patronem zmagań pożarniczych był Burmistrz Kamienia Pomorskiego Pan Bronisław Karpiński. W trakcie gdy poszczególne grupy wiekowe pisały test na hali, strażacy z PSP przeprowadzali pokaz ratownictwa medycznego.

Być może właśnie dzięki temu konkursowi ludzie sami dawali sobie radę gdy strażacy  potracili głowy. To cenna inicjatywa, którą należałoby rozszerzyć. Policjanci powinni robic konkursy jak się bronić przed bandytami a lekarze jak się samemu wyleczyć w warunkach reformy zdrowia jako żywo przypominającej pożar w domu wariatów.

Jak to zwykle u nas na pogorzelisko jak hieny rzucili się politycy i dziennikarze. Naród mógł podziwiać zbolałą twarz Donalda Tuska na miejscu tragedii, to kolejny plus dla pijarowców Słońca Peru. Do tej pory Platfoprma miała jakieś 60 procent poprcia, teraz pewnie skoczyło do 120 procent a może nawet i wiecej. Rzecz jasna ogłoszono żałobę narodową co w kraju w którym kiedyś obrócono w popiół całe miasta razem z mieszkańcami wydaje się czymś dziwnym. Nie chciałbym wyjśc na kogoś kto deprecjonuje tragedię w Kamieniu Pomorskim ale przyszło mi do głowy, że w minionym weekendzie wiecej osób zginęło na drogach a mimo to nikt nie kieruje do rodzin ofiar dzieninikarzy, polityków, psychologów, ekspertów i innych błaznów robiących sobie przed kamerami jaja z pogrzebu. Czegóż jednak nie zrobi się dla pijaru.

Sądziłem, że po poprzednich katastrofach- zawaleniu się hali na Śląsku i wypadku w Halembie nic mnie w tej mierze nie zaskoczy. Myliłem się. W telewizji możemy na okrągło oglądać zdjęcia z miejsca tragedii. Hieny z kamerami nie odpuściły nawet rodzinom ofiar. Nie brakuje także wymądrzających się ekspertów i psychologów oraz rzeczników nie mających literalnie nic do powiedzenia.  Na widok malowanej lali i wyszczekanego cwaniaka, którzy ze zbolałymi minami cedzą informacje wyłączyłem telewizor. Nie wiem kto to wszystko ogląda. W takiej sytuacji normalny człowiek, jeżeli jest wierzący powinien odmówić Wieczny odpoczynek a jak nie wierzy w Boga mógłby się zastanowić nad kruchością i znikomością naszego życia.