W listopadowej ciszy...

Garść jesiennych melancholii
przyniosłam ze spaceru.

W kryształowym wazonie zasnęły
zwieszając głowy.

To nic że cisza dzwoni
 jak krople deszczu o szyby...

Wyciszona oglądam karty niosące wspomnienia
miejsc,
ludzi,
czasu...

Tak, jak wspomnienie lata
 niosą moje melancholie w wazonie.

Anna Maria Michalik - PO SPACERZE

Jak nie kochać jesieni, jej babiego lata,
Liści niesionych wiatrem, w rytm deszczu tańczących.
Ptaków, co przed podróżą na drzewach usiadły,
Czekając na swych braci, za morze lecących.

Jak nie kochać jesieni, jej barw purpurowych,
Szarych, żółtych, czerwonych, srebrnych, szczerozłotych.
Gdy białą mgłą otuli zachodzący księżyc,
Kojąc w twym słabym sercu, codzienne zgryzoty.

Jak nie kochać jesieni, smutnej, zatroskanej,
Pełnej tęsknoty za tym, co już nie powróci.
Chryzantemy pobieli, dla tych, których nie ma.
Szronem łąki maluje, ukoi, zasmuci.

Jak nie kochać jesieni, siostry listopada,
Tego, co królowanie blaskiem świec rozpocznie.
I w swoim majestacie uczy nas pokory.
Bez słowa na cmentarze wzywa nas corocznie.

Tadeusz Wywrocki - Jak nie kochać jesieni...

Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście zrywać kolejno
jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu

I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć

Edward Stachura - Jesień

Listopad...
Chry­zan­te­my pełne łez
Na­gie ra­miona drzew
Dym świec ulatujący
Noc, co z wie­cznością łączy

https://szukaj.cytaty.info/wiersze/listopad.htm